ห ล ง ใ น ร ส ก ล อ น ห ว า น
ที่บางใคร.ส่งผ่าน..มาให้
หวานนาน..หวานแทบ..ขาดใจ
พลัดหลงในความฝัน..ว่างมงาย
ห ม อ ง ใ น ร ส ก ล อ น เ ศ ร้ า
ที่บางใครบ่นพร่ำ.ว่าเหงา...ใจหาย
เศร้าเกิน..เศร้าจน..เดียวดาย
ร่ำไห้.กับบรรทัดสุดท้าย...ไหวเอน
อ บ อุ่ น ใ น ร ส ก ล อ น ป ล อ บ
ที่บางใครเพ้อหมอบ..มาให้เห็น
อุ่นเกิน..อุ่นจน..ไม่อาจชาเย็น
บางครั้งเกือบหลุดประเด็น..ว่าแค่กลอน
ยิ้ ม ใ น ร ส ก ล อ น ฮ า
ที่บางใครเล่นท่า..ทิ้งมุกบ้า.จนเข่าอ่อน
ยิ้มหวาน..ยิ้มจน..ไม่อาจหลับตานอน
อย่างน้อยบทกลอน..ก็ทำให้เข่าอ่อน..และยิ้มได้แหล่ะนา....ฮิฮิ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
