แลลับแลลือเลื่องเมืองแม่หม้าย
แลแลหายแลลับกลับไม่เห็น
เคยเหลียวแลแม่หม้ายทุกบ่ายเย็น
มีอันเป็นแลลับหายวับกาย
มาลับแลแลแลแต่แลลับ
รอเธอกลับลับแลแม้รอหาย
จะแลลับลับแลจนแก่ตาย
รักสลายสูญดับลาลับแล
ดาว อาชาไนย
แลแลหายแลลับกลับไม่เห็น
เคยเหลียวแลแม่หม้ายทุกบ่ายเย็น
มีอันเป็นแลลับหายวับกาย
มาลับแลแลแลแต่แลลับ
รอเธอกลับลับแลแม้รอหาย
จะแลลับลับแลจนแก่ตาย
รักสลายสูญดับลาลับแล
ดาว อาชาไนย
มิได้อยู่ลับแลแต่อยู่ใกล้
จะสนไหมคนที่ใจมีแผล
แต่รักจริงครบถ้วนไม่ปรวนแปร
เปี่ยมรักแท้ไม่แลลับขอรับรอง
ยังไม่เคยเป็นหม้ายพี่ชายเอ๋ย
ยังมิเคยซักทีมีเจ้าของ
หากว่าพี่มีใจใคร่จับจอง
หวั่นว่าต้องเป็นหม้ายหนักใจจัง
natcha
จะสนไหมคนที่ใจมีแผล
แต่รักจริงครบถ้วนไม่ปรวนแปร
เปี่ยมรักแท้ไม่แลลับขอรับรอง
ยังไม่เคยเป็นหม้ายพี่ชายเอ๋ย
ยังมิเคยซักทีมีเจ้าของ
หากว่าพี่มีใจใคร่จับจอง
หวั่นว่าต้องเป็นหม้ายหนักใจจัง
natcha