[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นพตุลาทิตย์]

...เมื่ออ่านความ ตามท้องเรื่อง เรืองอักษร
เห็นเจ้าทอน เป็นบท พร่ำพจน์หนา
คงเจ็บช้ำดวงมาลย์ลานเวลา
กินน้ำตาต่างข้าวเมื่อหนาวใจ

...รู้เมื่อรักตีจากฝากให้แผล
ซ้ำดวงแดแผ่รอพอหวั่นไหว
อัสสุชลหล่นเย้ยเกยหทัย
เจ็บปานใดใครรับรู้เท่า*กรู*เอง  (* ขอให้คำไม่สุภาพนะคะ แบบว่า..หาคำลงคะ  )

...เมื่อพิษรักแผลงฤทธิ์ใช้สิทธิ์ฝัง
ทรวงก็พังสลายลงตรงข่มเหง
เขาเหยียบใจแล้วทิ้งหมดสิ้นเกรง
คิดไปเองว่ารักมั่นนิรันดร

...ขอแกะเงื่อนเลื่อนปมที่ขมขื่น
ขอหยิบยื่นเช็ดน้ำตาพาอักษร
ขอแทนคำปลอบเจ้าเฝ้าอาทร
ขอนำกลอนตอบฝากจากไมตรี

...เคยเจ็บช้ำหนักอึ้งทึ่งความเจ็บ
ทุกวันเก็บครั้งเก่าเข้าที่นี่-
อักษราว่ากล่าวกับข่าวมี
ละเลงพลีเป็นกลอนตอนอาลัย

...ขอมาซบตรงไหล่เมื่อไกลฝัน
มาอิงแอบแนบกันอย่าหวั่นไหว
แม้เจ็บปวดรวดร้าวหนาวทรวงใน
ขอแบ่งไป สักครึ่งบ้าง...บนทางเรา...


ปล.....For Get Me Not...

ตะวันฉาย

เพียงสองห้องของใจให้มาแล้ว
ยังมิแคล้วเหลือสองให้ต้องเหงา
ขอตอบรับขับขานอย่าผ่านเอา
ให้ซบเซาซึมเซื่องเปลืองเวลา

ตะวันฉายหมายว่าดอกฟ้าสูง
ยื่นมือจูงหมาเมินเหินเวหา
ให้ใจล่องผ่องพริ้วลิ่วนภา
แล้วปล่อยมือเหว่หว้าให้ข้าคอย

Din't Forget You