ล้มแล้วลุก อย่าแบกทุกข์เอาไว้เลย
..........................
เมื่อสายตาคุ้นชินกับกลิ่นอับ
ความย่อยยับนัดพบประสบเห็น
นั่งหัวหดหมดอนาถหวาดกระเด็น
เหมือนว่าเป็นอีกฟาก, ซากวิญญาณ
ล้มเกลือกกลิ้งประจำจนร่ำไห้
แต่ก็ไม่ทุกคราวเกินกล่าวขาน
ต้องกระเสือกกระสนจนลนลาน
หวังผ่านการพลัดพราก, ออกจากกัน
ยันกายลุกขึ้นนั่งอย่างคลั่งบ้า
ด้วยศัรทธาประหลาดไม่หวาดหวั่น
ก่อนรอคอยจุดหมายอยู่หลายวัน
อย่างน่าขันสมเพช, เวทนา
หากว่าเรายังกล้าที่จะก้าว
ความปวดร้าวไม่อาจปรารถนา
จะต้องล้มบนหลักอีกสักครา
ลุกลามล้าเรื้อรัง, ก็ยังทน
ยังมีความหวาดกลัวในหัวอก
ตื่นตะหนกผกผันเกินดั้นด้น
ล้มแล้วลุกปลุกทางระหว่างตน
ชีวิตคนหนักเบา, อยู่เท่ากัน
เมื่อความทุกข์มีไว้ให้เราดับ
ไม่ใช่รับมาแบกแหลกสะบั้น
ความรู้สึกกล้ำกรายคลายชีวัน
ล้มแล้วยันให้ลุก, อย่าทุกข์เลย.
...................
...เป็นกำลังใจให้น้อง ณัฐกวินท์ ให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปโดยเร็ว สุดท้ายคนที่รักเราที่สุด ก็คือ แม่ของเรานะ จากพี่ชาย Jamesball23.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
