ฉันเจ้าเล่ห์มากหรือรุ่งอรุณ
ใยเคืองขุ่นในจิตคิดฉงน
หาว่าฉันร้อยเล่ห์เสน่ห์มนต์
ทั้งที่คนในบ้านขานว่าครู
ใช่ว่าอยากให้เพรียกเรียกครูดอก
ฉันแค่ควายนอกคอกเห็นเห็นอยู่
เป็นเสล่อเซ่อซ่าไม่น่าดู
เขาทู่ทู่ผุกร่อนตามกาลเวลา
ทั้งเชิงกลอนอ่อนด้อยไม่ค่อยเสนาะ
จึงไม่เหมาะจะเป็นครูรู้เถิดหนา
รุ่งอรุณบุญนำอย่านำพา
เราต่างเจรจาภาษากลอน
เจ้ารุ่งอรุณจ๋าอย่าแง่เง้า
นะควายเฒ่าขอบอกไม่หลอกหลอน
อย่าตั้งเรื่องเคืองขัดแล้วตัดรอน
ฆ่าตัดตอนไมตรีเช่นนี้เลย......
ควายเฒ่า
ใยเคืองขุ่นในจิตคิดฉงน
หาว่าฉันร้อยเล่ห์เสน่ห์มนต์
ทั้งที่คนในบ้านขานว่าครู
ใช่ว่าอยากให้เพรียกเรียกครูดอก
ฉันแค่ควายนอกคอกเห็นเห็นอยู่
เป็นเสล่อเซ่อซ่าไม่น่าดู
เขาทู่ทู่ผุกร่อนตามกาลเวลา
ทั้งเชิงกลอนอ่อนด้อยไม่ค่อยเสนาะ
จึงไม่เหมาะจะเป็นครูรู้เถิดหนา
รุ่งอรุณบุญนำอย่านำพา
เราต่างเจรจาภาษากลอน
เจ้ารุ่งอรุณจ๋าอย่าแง่เง้า
นะควายเฒ่าขอบอกไม่หลอกหลอน
อย่าตั้งเรื่องเคืองขัดแล้วตัดรอน
ฆ่าตัดตอนไมตรีเช่นนี้เลย......
ควายเฒ่า
มิได้ขุ่นคุณเฒ่าเจ้าเล่ห์หลอก
เพียงแค่หยอกหยิกเอินไม่เมินเฉย
แต่ช้าแต่..แห่ยายหายโกรธเอย
เหมือนไม่เคยถูกขวิดสะกิดเกา
ทำใจน้อยไปได้คุณควายขา
โปรดเมตตา "รุ่งอรุณ" ผู้โง่เขลา
มิระวังพลั้งไปใช่แง่เง้า
คุณควายเฒ่าอย่าถือเด็กดื้อดึง
อย่าได้ถ่อมน้อมตนจนหมั่นไส้
แม้เป็นเด็กก็ใช่ตาไม่ถึง
ควายเฒ่านี้ฝีมือระบือบึง
อ่านแล้วทึ่งถ้อยคำอยู่ตำตา
มิคิดคัดตัดตอนวอนรับทราบ
สองมือกราบฝากตัวหัวยื่นหน้า
ขอจงรับ "รุ่งอรุณ" บุญนำพา
เป็นศิษยานุศิษย์มิตรนักกลอน
๐รุ่งอรุณ๐