แค่คน..คั่นเวลา
อยู่ไปวันๆ..ด้วยความหวัง..ที่ไร้จุดหมาย
คงคล้ายๆ..คนเกือบจมน้ำ..อยู่รอมร่อ
ตะเกียกตะกาย..ให้มีชีวิต..เพื่อคนที่รอ
เธอจะรู้บ้าง..หรือเปล่าหนอ..ว่าเจ็บเหลือทน
นอกสายตา..แต่มาคั่นเวลา..ยามเธอเหงา
หัวใจเปล่าๆ..ยอมให้เธอลงมีด..กรีดหลายหน
สุขบนความเจ็บช้ำ..แต่ไม่รู้ทำไม..ใจจึงทน
ความหมองหม่น..กลับเลือนหาย..เพียงได้ใกล้เธอ
รู้ทั้งรู้..มาคั่นเวลา..เพียงชั่วคราว
พอเธอหายหนาว..ก็ไร้ราคา...อย่าได้เผลอ
เธออาจไม่รู้...นอกหรือในสายตา...ไม่ว่าเธอ
ฉันเองที่หลงเพ้อ..รู้ว่าเธอไม่เคยหวั่นไหว..แต่ใจยังรอ
: กระต่าย:
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
