๐ ไม่อยากมองฟ้า ๐
๐ หมอกสานผ่านม่านฟ้า....ตาแล
ลอยเลื่อนเกลื่อนดั่งแด....ดิ่งด้น
ไร้ทิศบิดปรวนแปร....เปลี่ยนปรับ รูปนา
ยลยิ่งประวิงล้น...หม่นซึ้งถึงทรวง
๐ ด้วยคล้ายสายหมอกครึ้ม.....ครวญคราง
วิเวกวังเวงวาง....หว่างเว้า
เฉกสิทธิ์ติดรายทาง....เทียบท่า ทุกข์แฮ
ตอกย่ำย้ำรอยเศร้า.....สุดท้อต่อตน
๐ เมฆขาวราวรูปน้อง....มองเลย
หมายเสี่ยงเคียงชิดเชย.....แช่มช้อย
เหมือนใกล้แค่เขนย....แนบกอด จับนา
จริงย่อล่วงล่อคล้อย....เคลื่อนเย้าเล่าครวญ
๐ ทนทุกข์รุกร่ำไห้....ในความ
มองเมฆเสกส่งถาม....ที่เอื้อน
มีไหมใคร่ยินนาม.....คนปลอบ ตอบเทอญ
หมายเผื่อเอื้อกันเปื้อน....ปวดฟื้นคืนองค์
๐ แม้นฟ้าว่าปล่อยทิ้ง....คำทวน
จักเก็บเจ็บทั้งมวล....ม่วนม้วย
ไม่มองส่องสิ้นม้วน....ม่านกัก ฟ้าเอย
ขอหลบซบดินด้วย....ช่วยลี้หนีครามฯ...
อยากแจมด้วยแต่กลอนแปดตัน...อิอิเลยส่งแบบนี้มา...