คะนึงถึงอ้อมแขนของแฟนเก่า
เคยโลมเล้าเคล้าคลอต่อความหวาน
หวนคิดถึงคราใดใจร้าวราน
อยากซมซานคืนกลับรับขวัญนวล
คิดถึงกลิ่นหอมกรุ่นละมุนแก้ม
ดั่งบุปผาแรกแย้มแฉล้มหวล
ถูกภมรชอนไชหทัยครวญ
เจ้าลำดวนลืมดงลืมพงไพร
ลืมกระทั่งแฟนเก่าเคยเย้าหยอก
ลืมแม้ดอกจำปีพี่เคยให้
ลืมดอกบัวริมบึงเคยพึงใจ
ลืมเสียงไผ่สีซอยามคลอเคลีย
เจ้าคงลืมหมดแล้วแก้วตาพี่
นานหลายปีจากไปพาใจเสีย
รู้บ้างใหมใจพี่นี้อ่อนเพลีย
มันละเหี่ยโหยไห้จนใจชา
จำสลัดตัดใจมิให้คิด
ฟ้าลิขิตขีดเส้นดั่งเข่นฆ่า
ให้พี่ต้องจำพรากจากกานดา
เมื่อเขามาคั่นกลางระหว่างเรา
ลืมเสียเถิดความหลังครั้งอดีต
เราต่างร่วมกันขีดชีวิตเศร้า
เพราะต่างไม่เข้าใจใยบางเบา
ต่างก็เอาแต่ใจ ขอไกลกัน
แบบว่าเรื่องมันยาว.....อ่ะนะ
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
