ต่อกลอนพี่ไม่วุ่นทำฉุนเฉียว
พี่รักเดียวจริงใจในงามขำ
พี่รับรองคนสวยด้วยถ้อยคำ
ไม่เคยยำน้องยาว่าไม่ดี
ยามเจ็บป่วยพึ่งพาได้อาศัย
จงมั่นใจได้เลยไม่เคยหนี
เข้าใจเถิดน้องจ๋าโปรดปรานี
รักของพี่มีให้ได้แค่เธอ
"มานพ"
ก็พี่หว่าน คำหวาน จนพาลวุ่น
กับคนคุ้น มิวาย ทำคล้ายเผลอ
หรือว่าเมา สุรา ถึงพาเบอล
ร้กจึงเผลอ เพ้อไป เหมือนไฟลาม
คงต้องใช้สายน้ำ ที่ฉ่ำไหล
ช่วยดับไฟ รักล้น จนเกินห้าม
ไม่ว่างเว้น รักพี่ ทุกที่ตาม
จะหาความ ให้น้อง หมองหรือไร..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
