จากใจ
ขอแนะนำหนังสือสื่อภาษา ฝากลีลา ตกผลึก นึกอ่านเขียน
ยอดกวีซีไรต์แห่งอาเซียน ฝากบทเรียน เขียนจาก ประสบการณ์
คือ"เรียงร้อยถ้อยคำ" ล้ำลายสือ ฝากฝีมือ ประพันธ์ ลั่นคำขาน
"เนาวรัตน์, วาณิช" ลิขิตจาร ฝากผลงาน สานถ้อย ร้อยวรรณกรรม
..สาวกะปู..
"เรียงร้อยถ้อยคำ" เป็นหนังสือที่ท่านควรอ่านอีกเล่มหนึ่ง
หนา ๒๐๐ หน้า หน้าละ ๑.๕๔ บาท
เข้าใจ..
"หัวใจของบทกวีนั้น อยู่ที่ความงาม ความไพเราะ ให้อารมณ์ความรู้สึก
และความหมายดี"
-เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
"ไม่ว่าจะเชี่ยวชาญชำนาญการเขียนแตกฉานในการใช้ภาษาขนาดไหน
ก็ตาม ถ้าความคิดเป็นความคิดที่ใช้ไม่ได้แล้ว ฝีมือที่มีอยู่เกือบจะเรียกว่า ไม่ได้
ช่วยอะไรเอาเลย"
-วาณิช จรุงกิจอนันต์
...............
"ผมยังขอยืนยันว่า กาพย์กลอนเป็นภาษาของอารมณ์ความรู้สึกโดยแท้
คือมีอารมณ์ความรู้สึกเป็นองค์นำ มีเนื้อหาเป็นเป้าหมายหลัก
สองอย่างนี้แทบจะเป็นอย่างเดียวกันกระนั้น ดังนั้นใครจับหัวใจของสอง
สิ่งนี้ได้ ก็สามารถจะเขียนบทกวีให้พลิกผันไปได้ตามต้องการ โดยไม่ต้องคำนึงถึง
ลักษณะแบบแผนทางฉันทลักษณ์เดิม ที่เป็นโคลงฉันท์กาพย์กลอนก็ย่อมได้
ยิ่งโดยคำว่า ฉันทลักษณ์แล้ว ก็ไม่ได้มีความหมายมากไปกว่ารูปแบบ
อันเป็นที่พึงพอใจ คือฉันทะแปลว่าพอใจ ลักษณะก็คือรูปแบบ
ดังนั้นทุกคนจึงมีสิทธิ์สร้างฉันทลักษณ์ใหม่ได้ทุกเมื่อ ตามความพอใจ
แห่งตน และตามความพอใจของผู้อ่านด้วย
คือต้องเป็นฉันทะทั้งของผู้สร้างและของผู้เสพนั่นเอง"
-เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
"ความแน่นอนนี้เป็นสิ่งจำเป็นยิ่งยวด ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องการเล่นกีฬาหรือ
การทำงานศิลปะ จิตรกรคนที่เก่งคือจิตรกรคนที่เขียนรูปดีทุกรูป หรือจะต้องดีเป็น
ส่วนใหญ่ ไม่ใช่ดีเหลือเกินอยู่เพียงบทสองบท แล้วที่เหลือใช้ไม่ได้...
การจะรักษาความสม่ำเสมอในผลงานการเขียนของตนให้ได้นั้น
ประการแรกจะต้องมีความชำนาญ มีความเข้าใจอันถ่องแ้ท้ในสิ่งที่ตนกำลังทำ
เมื่อจะเขียนกวีก็ให้รู้และเข้าใจแจ่มชัดว่า การเขียนกวีให้ดีนั้นจะต้องเขียนอย่างไร"
-วาณิช จรุงกิจอนันต์
...............
ชอบใจ..
อาจารย์เนาวรัตน์ได้เล่าถึงประสบการณ์ประทับใจไว้ตอนหนึ่งว่า...
"เพื่อนผมคนหนึ่ง ชื่อ คุณนิพนธ์ ขำวิไล ชื่อเล่นว่า ได๋ แกเป็นลูกของ
อาจารย์ฉันท์ ขำวิไล ผู้แต่งหนังสือแบบเรียนเร็วใหม่ ที่มีประโยคว่า ป้ากะปู่
กู้อีจู้ นั่นแหละ คุณนิพนธ์หรือได๋ แกเป็นคนติดอ่างมีฝีมือทางเขียนเรื่องได้ฉกาจ
ฉกรรจ์ วันหนึ่งแกนึกครึ้มขึ้นมาอย่างไรไม่รู้ แกก็แต่งฉันท์ชื่อ อารมณ์ขันอารมณ์อ่าง
ในลีลา วสันตดิลกฉันท์
ขออนุญาตคัดลอกมาให้อ่านกัน เห็นไหมครับว่าแต่งฉันท์ให้สนุก โดยไม่
ต้องใช้ศัพท์ยากๆ ก็อาจทำได้ ....."
สาวกะปูขอยกตัวอย่าง เรื่อง อารมณ์ขันอารมณ์อ่างเพียง ๕ บท จาก ๑๒ บท
๐ เอ่ยเอ่ยกระอึกและละกระอัก ริจะรักก็ตรมตรม
ติดอ่างอุราละก็ระบม กลุกลุกลุ้มนะตัวกู
๐ เป็นเป็นโปะปมดะดะดะด้อย ระเราะร้อยก็มีอยู่
หนึ่งเดียวนะดูเถอะวะเถอะดู ผิวรู้ยะอย่าเลียน
๐ ติดหญิงก็ติดสิวะก็ตัด สะสลัดนะแนบเนียน
ติดติดบุหรี่ก็ก็เพียะเพียร เลอะละเลิกสบายเรา
๐ ติดเหล้าก็เมาประดุจหมา แหละจะบ้าก็เลิกเมา
ติดเงินสิจนอุอุระเศร้า ก็คึคืนขะเขาไป
๐ ติดอ่างมิหายขะขะขาด นะอนาถอเน็จใจ
พูดพูดกะเพื่อนและกะคะใคร วะก็ขบขันก็ขันขำ..........
นิพนธ์ นิพนธ์ ๆๆ
อีก ๗ บทที่เหลือ ยิ่งอ่านยิ่งเกิดจินตภาพ เห็นปากขยับๆ ได้ยินเสียง
ขำ..ดังนามสกุลของท่าน มุกไทยแท้ๆ
กำลังใจ..
บทกวีสร้างสรรค์และจรรโลงใจของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ เช่น
สวัสดีเรืองดาว ความรัก คืนเมือง ผู้หญิง ถิ่นสีขาว ทางลัด การเคลื่อนไหว
และหญิงชาย
บทกวีที่ให้กำลังใจและยังจดจำมาจนทุกวันนี้ คือ ทางลัด
"แม้ก้าวเท้าจะก้าวหนึ่งหรือครึ่งก้าว
จะก้าวสั้นก้าวยาวใช่เรื่องใหญ่
ขอให้รักเรื่องราวการก้าวไป
ไกลเท่าไกลก็จะถึงสักหนึ่งวัน"
................
..สาวกะปู..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
