ตาใสใส..ไยจึงเห็น..เป็นนักล่า
หว่านลีลา..ตามที่ควร..ชวนให้ฝัน
ทอดกายา...ออดอ้อนไป..เพราะใครกัน
พลอดรำพัน..ก็เพราะหญิง..นั้นจริงใจ
โปรดอย่าเห็น..เป็นนักล่า..นัยน์ตาหวาน
ที่นงคราญ..หว่านสายตา..พาหวามไหว
จริตหญิง..ร้อยเล่มเกวียน..เวียนมัดใจ
แต่หาใช่..เจตนา..ล่าเหล่าชาย
ธรรมชาติ.อิสตรี..ที่งามพร้อม
ล้วนยินยอม..ทอดไมตรี..ที่หลากหลาย
หากพลั้งเผลอ..ทอดลีลา..ภาษากาย
โปรดอย่าหมาย..เป็นธรรมดา..ของนารี
ขออภัย..หากลีลา..พารัญจวน
เปล่าเชิญชวน..ยวนยั่ว..กลัวหรือพี่
มาดนิ่มนิ่ม..ยิ้มยวนตา..มาแค่นี้
ไยคนดี..จึ่งพร่ำเพ้อ..ดั่งเจอมาร..