กรุณาช่วยแต่งกลอนเรื่องการพูดจา ปราศรัย ให้หน่อยนะคะ
กลอนแบบไหนก็ได้ค่ะ 3 บทนะคะ
กลอนแบบไหนก็ได้ค่ะ 3 บทนะคะ
ปากเป็นเอกเลขเป็นโทโบราณว่า
จะพูดจาจงตระหนักอย่ามักง่าย
ต้องใคร่ควรถ้วนถี่ผลดีร้าย
ปลาหมอตายเพราะปากจะยากเรา
หากมาดแม้นพูดไปสองไพเบี้ย
จงนิ่งเสีย ตำลึงทอง ไม่ต้องเฉา
อย่าใส่ร้ายไปทั่วเพราะมัวเมา
อาจใครเขาต้องยากลำบากนาน
ขอจงพูดคำจริงทุกสิ่งแท้
เช่นรักแม่ของเราช่วยกล่าวขาน
รักแม้นี้ที่เห็นเป็นตำนาน
แม้อ้อยตาลหวานแพ้รักแม่ตน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
