" บทคารวะบ้านกลอนไทย "
.............................
จากถ้อยคำ ทำมะ ดา ผู้มาใหม่
ขออภัยทุกท่านหวั่นบัดสี
ด้วยเคารพนบนอบชอบวจี
จึงได้มีสำนวน, มาชวนชม
ไม่ได้มีดวงจิตคิดแอบแฝง
หรือกลั่นแกล้งศรัทธาเอามาข่ม
ด้วยถ้อยคำดื่นดึกนึกระทม
ตามอารมณ์ล้นหลาก, จนมากมาย
คารวะ บ้านกลอน ในตอนนี้
ด้วยวจีชื่นชมสุขสมหมาย
ถ้อยลำนำของตนที่หม่นดาย
อธิบายไม่ถูก, ความผูกพัน
คือแหล่งที่ประสานในการแรก
ต้อนรับแขกด้วยดีไม่มีหวั่น
ล้วนมากหน้าหลายตามาแบ่งปัน
ร่วมสร้างสรรค์งานกลอน, สะท้อนใจ
คารวะท่าน webmaster เสมอจิต
ใครทำผิดคิดจับปรับนิสัย
รู้จักมองมูลเหตุของเลศนัย
ทุกคนให้เป็นขาใหญ่, แต่ใจดี
คารวะท่าน มหาซัง ที่ยังอยู่
แปลกฤดูทำนองของวิถี
ไม่เคยลืมตัวบทรสกวี
ของไทยมีสาระ, ทุกประเด็น
คารวะท่าน นโม โตเป็นหนุ่ม
สาวมารุมหลายหลากฝากความเห็น
ช่างเก็บเนื้อเก็บตัวกลัวลำเค็ญ
ก่อนเคยเด่นงามพจน์, กำหนดกลอน
คารวะท่าน เกล็ดนาคา แววตาซ่อน
บางคำอ้อนอ่อนไหวเกินไถ่ถอน
ทุกสำเนียงเสียงจัดชัดอาวรณ์
ก่อนเข้านอนนั่งขับ, แล้วหลับตา
คารวะท่าน ดิษฐา เวลานี้
เป็นเจ้าที่เจ้าทางวางประหม่า
เป็นแม่หญิงเคร่งคร่ำประจำมา
เป็นคนที่รู้ว่า, น่าเอ็นดู
คารวะท่าน เพรางาย ทายปัญหา
คัดสรรมาคำดีที่มีอยู่
ลึกล้ำค่าสาระเต็มประตู
ประหนึ่งครูสอนฝาก, จากบทกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
