Re: (กำลังประกวด) ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน &#
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
22 พฤศจิกายน 2024, 11:18:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: (สิ้นสุดการประกวด) ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน สิงหาคม ๒๕๕๔ - แม่ลูกผูกพัน -  (อ่าน 83372 ครั้ง)
christ
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 5



เว็บไซต์
« เมื่อ: 10 สิงหาคม 2011, 02:25:PM »

ส่งประกวดด้วยคนค่ะ  ส่งจูบจ้ะ 

ชื่อบทกลอน: ผู้หญิงที่ฉันรักสุดหัวใจ
ชื่อผู้แต่ง: Christ


ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ฉันรัก............................ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่รักฉัน
ผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่คอยปกป้องกัน.................ผู้หญิงคนนั้น ฉันรักเธอสุดหัวใจ

ผู้หญิงคนนั้น ไม่เคยมองฉันไร้ค่า.....................ผู้หญิงคนนั้น ล้ำค่าในความสดใส
ผู้หญิงคนนั้น เธอรักฉันจากหัวใจ.....................คอยห่วงใยดูแลฉันตลอดมา

ผู้หญิงคนนั้น คือที่สุดของชีวิต.....................ฉันพลั้งผิดไม่ประนามหยามน้ำหน้า
ฉันผิดพลาดเธอ อภัย ตลอดมา.....................จะสรรหาใครในโลกเทียมเท่าเธอ

   เธอคนนั้นสุดแสนความประเสริฐ.....................แสนล้ำเลิศคือเธอที่หนึ่งเสมอ
ไม่อาจยกใครเทียบเปรียบเท่าเธอ...................เพราะเธอคือที่สุดของหัวใจ

   ผู้หญิงคนนั้น สุดแสนที่ฉันรัก.....................น้อยคนนักรู้ค่าเธอมากแค่ไหน
ทั้งที่เธอประเสริฐค่ากว่าใครๆ.....................ให้กราบเท้าเธอก็ได้ฉันจะทำ

   ฉันอยากเปล่าประกาศไปให้ใครรู้..................ให้เชิดชูเธอกว่าใครหน้าไหนไหน
ให้รักให้ ตอบแทนเธอมากกว่าใคร.....................จะยอมตายให้ได้ถ้าเพื่อเธอ

   เธอคนนั้นคือใครอยากให้รู้..........................เธอคือผู้อารีปราณีเสมอ
คือผู้มากคุณล้ำนามของเธอ.....................ฉันเรียกเธอมาเสมอว่า มารดา.




ปล1.กลอนนี้เขียนให้คุณแม่ตอนที่เราเกิดอุบัติเหตุ... เป็นวันแม่แห่งชาติปีที่แล้วพอดี...เขียนไว้นานแล้ว แต่ก็ขอส่งเข้าประกอดนะคะ ซึ้งจัง  จะเขียนใหม่ก็ได้ แต่กลอนนี้เป็นกลอนที่เขียนจากใจในสถานการณ์ที่รักคุณแม่มากสุดๆ จริงๆ ก็เลยอยากส่งอันนี้ประกวดอ่ะค่ะ น้อยใจแล้วด้วย
ตอนที่เขียนกลอนนี้ ตอนนั้นเข้า รพ. แล้วคุณแม่งานก็ยุ่งแสนยุ่ง แต่มาดูแลเราตลอดเลย ลาตายดีกว่าตู  ตอนที่ฝึกเิดินอยู่ข้างเตียงในโรงพยาบาลแล้วเท้าก็เปื้อน แต่ไม่สามารถล้างเท้าเองได้ คุณแม่นั่งแล้วก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดเท้าให้เรา ลาตายดีกว่าตู  ตอนนั้นร้องไห้เลยอ่าค่ะ คุณแม่ทำให้เราขนาดนี้เลย เศร้าซึ้งๆ คิดแล้วร้องไห้ ตอนไม่ลูกสบายคนที่เดือดร้อนที่สุดก็คือคุณแม่นีั่แหล่ะค่ะ ฮือๆๆ  ลาตายดีกว่าตู

ปล2.มัวแต่ร้องไห้ ลืมใส่ชื่อคนแต่งเลย~_^' ขอ Edit ใส่ชื่อผู้นะคะ ^^

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, นพตุลาทิตย์, สะเลเต, นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง, จ.รัตติกาล, รุ่งอรุณ, ปาระ, รัตติกาล, ♥หทัยกาญจน์♥, --ณัชชา--, สุวรรณ

ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า


Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s