...รักนั้นนิรันดร....
...ร้อยมาลัยสายอักษรกลอนคนเศร้า
อาจคละเคล้าน้ำตาว่าสักหน
ส่งคำน้อยลอยล่องท่องกมล
แล้วค่อยปนอักษราทามาลัย
...ตาแลเหลียวหาแม่ชะแง้เก้อ
น้ำตาเอ่อท่วมหน้าแต้มตาใส
แม่ฉันเล่าอยู่แห่งหนตำบลใด
เวลาพรากเราไกลไปจากกัน
...คิดถึงตักอุ่น-อุ่นที่หนุนหลับ
ก็ลาลับจางหายมลายฝัน
ผ่านกาลเก่าเงารักหลักสัมพันธ์
มิอาจหยุดยื้อวันพันราตรี
...ถือมาลัยที่ร้อยสร้อยอักษร
ส่งคำวอนถึงฟ้าพาส่งที่-
ท้องนภาสรวงสวรรค์ทุกชั้นมี
คำแผ่วนี้ถึงแม่ฉันในวันรอน
...เอามาลัยก้มกราบบนอัฐิ
ดอกมะลิผลิบานลานอักษร
ทุกคำกล่าวยังเข้าเฝ้าอาวรณ์
ทุกช่วงตอนยังจดจำนำชีวา
...อาจไม่มีแม่ให้ไหว้เหมือนผองเพื่อน
หลายปีเลื่อนยังคะนึงตรึงห่วงหา
คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ ท่อน้ำตา-
ก็ร่วงมารินหล่นบนแก้มเรา
...ขอจบคำนำกล่าวกับข่าวนี้
เรื่องราวมีให้โศกโฉลกเฉา
เรื่องร้าย-ร้ายผ่านทางวางเป็นเงา
คงบางเบาในสักวัน...ที่ฝันรอ...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
