เมื่อน้ำน้อยใจยังแอบหวังว่า
เทวดาพาฝนมาหล่นให้
ช่วยดับร้อนผ่อนผันกับควันไฟ
ดับร้อนอกร้อนใจไฟไหม้ฟาง
เห็นน้ำน้อยใจบ่นคนมักง่าย
เอาแต่ได้แต่ดีไร้ที่ขวาง
เพราะพวกมากลากเข็นไม่เป็นกลาง
อยากเลิกร้างอำลาหลบหน้าแล้ว
เมื่อน้ำน้อยใจนั้นเฝ้าหวั่นคิด
เห็นความผิดถูกต้องไม่ผ่องแผ้ว
สุดเยียวยาว่ากล่าวให้ขาวแวว
ขอเปลี่ยนแนวยอมพ่ายหน่าย..อำลา..
คิดแล้วก็ให้น้อยใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
