อ้อ ยังมี บทที่สอง ให้ลองแก้
คงไม่แย่ เกินไป ใช่ไหมทั่น
นี่ก็สู้ แต่งมา สิบห้าวัน
ทั้งกฏ,ฉันท์ ไม่มี ในลีลา
"สักวา ยาไส้ ให้หายกิ่ว
มันโหยหิว เหือดแห้ง เหมือนแกล้งว่า
ก็ยากจน รัดทด อดข้าวปลา
จะบากหน้า หาใคร ไม่ให้ยืม
ไม่ต้องยืม พี่ให้ เอาไปน้อง
พี่รับรอง สองเย็น เห็นแล้วปลื้ม
กิ่วตรงไหน แปะได้ทั่ว ไม่กลัวลืม
รู้ไหม อืม พลาสติด ปิดแผลเอย"
วอนให้ท่าน เห็นใจ ได้ไหมครับ
โปรดช่วยรับ แก้ไข ได้ไหมเอ่ย
จะต่อเติม ยังไง ว่าไปเลย
ด้วยไม่เคย สักวา ในพาที
รพีกาญจน์ 59 พอซ่อมรองเท้าเป็น..ต่อให้..ต่อให้..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
