มีบทกลอนเอามาให้ซ่อมหน่อย
มันไม่ค่อยไพเราะนักหรอกหนา
ไม่ค่อยมีใครอ่านมองผ่านตา
ไม่รู้ว่าผิดไปที่ใดกัน
"อยากจะบอก ว่ารัก เป็นหนักหนอย
ก็กลัวว่า ตัวเธอ รังเกียจฉัน
เพราะฐานะ เรานั้น มันเกินไกล
ความสัมพันธ์ ยากเอื้อม มาโดยจินต์
เหมือนหมายปอง ดอกฟ้า จากหมาป่า
ไม่ถนัด ใฝ่สูง ฝ่าฝูงสิ้น
เจ้าไม่ยอม น้อมน้าว สู่ราวเดือน
โอ้โฉมเฉือน ใจดำ ช่างรังแก
ในชาตินี้ คงไม่สม อารมณ์หวาน
ที่ต้องการ เหมือนจิต เราคิดแน่
จนย่ำแย่ ผิดหวัง "
จึงวอนวาน ท่านตรวจ และแก้ไข
ผิดตรงไหน บอกมา นิจจาเอ๋ย
แต่งไม่เป็น ช่วยบอก ให้งอกเงย
คนเชยเชย แต่งไม่เป็น โปรดเห็นใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
