[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

เสียงหัวใจ ไหวหวั่น วสันต์สาด
ดั่งบ่วงบาศ บังคับ ตอบรับขาน
ต้องจำใจ ตัดพ้อ ทรมาน
กับวันวาน ระหว่างเรา อับเฉาลง

แม้จะเหลือ เยื่อใย แต่ไกลห่าง
ปิดหน้าต่าง หัวใจ เหมือนไล่ส่ง
เมื่อเห็นลาง ทางตัน ไม่มั่นคง
ก็ต้องปลง ใจลา ทั้งอาดูร

ไม่มีแม้ เหตุผล ต้องทนรับ
ต่างต้องปรับ เจตน์จินต์ ว่าสิ้นสูญ
วาสนา เศร้าเหลือ ไม่เกื้อกูร
รักเพิ่มพูน แต่เรื่องราว ไม่ยาวยืน

เพลงที่เธอ ครวญคร่ำ ยังจำแม่น
หมายยิ่งแค่นยิ่งปรับ เท่ากับฝืน
นิจจาเอ๋ย เผยพร่ำ ยิ่งกล้ำกลืน
ขอรักคืน....เถอะนะ.ก่อนละลาย


 

เพราะหว่านรักมากไปหรือไรเล่า
ร้อนรนเท่าทำให้ใจสลาย
เขาต้องการบ้างไหมทั้งใจกาย
หรือเราหมายฝ่ายเดียวเหี่ยวหัวโต

หรือหวังมากเกินไปในสิ่งหวัง
ถึงยามพลั้งโหยหาพาอักโข
สงสารนักใจสาวคราวร้องโฮ
อยากเข้าโอ๋ เข้าอ้อนให้ผ่อนคลาย

นี่แหละหนอ ความรักมักไม่เลือก
คนที่เกลือกกลั้วนั้นทุกชั้นหมาย
เด็กหรือแก่แย่ยันล้วนอันตราย
อย่าได้หมาย..ใครเซียน..ยังเจียนจม

ต้องหยุดนั่งดูบ้าง..ในบางครั้ง
อะไรสั่ง อะไรส่ง ตรงเข้าห่ม
อะไรรัก อะไรหลง ส่งระบม
อะไรขม อะไรหวาน กาลผ่านมา

อาจได้รู้..ตัวเรา..ช่างเขลาเหลือ
อาจจะเชื่อ คนง่าย คล้ายห่วงหา
อาจจะซึ้ง เพียงฟัง หลั่งน้ำตา
อาจพึ่งพา เพื่อนเร้า เพื่อเอาใจ

มาบัดนี้ยามเศร้าใครเขาห่วง
มาบัดนี้คนลวง,ควง อยู่ไหน?
มาบัดนี้ เหลือเรา เศร้ากว่าใคร
มาบัดนี้ หฤทัย ใครช้ำเกิน..!

"บ้านริมโขง"