เสียงหัวใจ ไหวหวั่น วสันต์สาด
ดั่งบ่วงบาศ บังคับ ตอบรับขาน
ต้องจำใจ ตัดพ้อ ทรมาน
กับวันวาน ระหว่างเรา อับเฉาลง
แม้จะเหลือ เยื่อใย แต่ไกลห่าง
ปิดหน้าต่าง หัวใจ เหมือนไล่ส่ง
เมื่อเห็นลาง ทางตัน ไม่มั่นคง
ก็ต้องปลง ใจลา ทั้งอาดูร
ไม่มีแม้ เหตุผล ต้องทนรับ
ต่างต้องปรับ เจตน์จินต์ ว่าสิ้นสูญ
วาสนา เศร้าเหลือ ไม่เกื้อกูร
รักเพิ่มพูน แต่เรื่องราว ไม่ยาวยืน
เพลงที่เธอ ครวญคร่ำ ยังจำแม่น
หมายยิ่งแค่นยิ่งปรับ เท่ากับฝืน
นิจจาเอ๋ย เผยพร่ำ ยิ่งกล้ำกลืน
ขอรักคืน....เถอะนะ.ก่อนละลาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
