เหงา...
มีเพียงเราเท่านั้นอัดอั้นจิต
แสนมืดมนหม่นไหม้ในชีวิต
ไร้ซึ่งทิศคิดไปในเส้นทาง
เหงา...
หาใครเล่าเข้าใจอยู่ไหนบ้าง
เด็กกำพร้าผู้หญิงถูกทิ้งวาง
มือสรรค์สร้างมีไหมแล้วใครกัน
เหงา...
คงไม่เท่าเหงาใครใกล้เคียงฉัน
อยู่ในกรอบขอบคลุมคุ้มทุกวัน
ดั่งนกนั่นกรงกักอยู่ดักดาน
เหงา...
และเจือเศร้าเคล้าคละคลุกผสาน
ระริกทั่วหัวใจคล้ายแหลกราน
ทรมานแต่ต้องทนกว่าพ้นกรรม
๐รุ่งอรุณ๐
มีเพียงเราเท่านั้นอัดอั้นจิต
แสนมืดมนหม่นไหม้ในชีวิต
ไร้ซึ่งทิศคิดไปในเส้นทาง
เหงา...
หาใครเล่าเข้าใจอยู่ไหนบ้าง
เด็กกำพร้าผู้หญิงถูกทิ้งวาง
มือสรรค์สร้างมีไหมแล้วใครกัน
เหงา...
คงไม่เท่าเหงาใครใกล้เคียงฉัน
อยู่ในกรอบขอบคลุมคุ้มทุกวัน
ดั่งนกนั่นกรงกักอยู่ดักดาน
เหงา...
และเจือเศร้าเคล้าคละคลุกผสาน
ระริกทั่วหัวใจคล้ายแหลกราน
ทรมานแต่ต้องทนกว่าพ้นกรรม
๐รุ่งอรุณ๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
