น่าสงสารการเป็นเช่นตองเหลือง
ที่อยู่เปลืองย้ายไปไม่เป็นที่
เบื่อมิได้ใจบ่น ทนทุกที
คนราตรี เหนื่อยยากลำบากกาย
ในยามหลับกลับเหนื่อยแสนเมื่อยล้า
ต้องตื่นมาทำงานประสานหมาย
ตามเสียงเรียกเพรียกหา มาอีกราย
ไม่สบายฝืนทนมิบ่นครวญ
มิอยากตื่นฝืนใจต้องให้ตื่น
จิตสะอื้นเพียงใด ต้องไปด่วน
หน้าที่เรียก อยู่ไย ใช่ไหมนวล
ใจปั่นป่วน ตื่นมาคว้าเครื่องมือ
หญิงกลางคืนฝืนใจไม่คิดมาก
แม้ลำบากเพียงใดไม่ยึดถือ
ทำหน้าที่ของเราให้เขาลือ
นี่แหละคือยอดหญิงหยิ่งทะนง
เอาใจช่วยในหญิงที่หยิ่งนั้น
อย่าไหวหวั่นเดิมตามความประสงค์
สู้ต่่อไปไม่หวั่นหมั่นดำรง
ฉันจะส่งกำลังใจให้ทุกครา
มิอยากตื่นฝืนกายหมายใจสู้
อยากนอนอยู่อย่างไรใช่ปัญหา
คนป่วยเรียกหนใดได้ลุกมา
หนอกายาอยากพักแต่รักงาน
สล่าผิน