จนกว่า...สิ้นฟ้าดิน....
ไม่เคยคิด จะเปรียบ เทียบใครอื่น
รู้ตัวมิ อาจฝืน ปรารถนา
เป็นเพียงหญิง หนึ่งคน ธรรมดา
ทั้งไร้ค่า ความหมาย ให้จดจำ
***********
แม้ทำดี สักเท่าไหร่ ใจหรือเห็น
ยังว่างเว้น วลี จะมีพร่ำ
คำคิดถึง แม้ฝาก สักล้านคำ
ไม่อาจทำ เธอนั้น หันมามอง
***********
รู้ตัวดี ไม่มีหวัง เส้นทางฝัน
จะมีวัน รวมใจ ให้เป็นสอง
ทำได้เพียง แอบรัก คงยากจอง
ขอแค่มอง เธอผ่าน ม่านฤดี
***********
เป็นได้เพียง หิ่งห้อย น้อยแสงส่อง
ไม่แพรวผ่อง พริ้งเพรา เย้านวลสี
ดั่งดวงดาว แต้มฟ้า ยามราตรี
รักที่มี หนึ่งใจ ให้เพียงเธอ
***********
เสมอมั่น นานวัน มิผันเปลี่ยน
ยังวนเวียน เพ้อพร่ำ คำเสนอ
อยู่เคียงใจ ตรึงติด นิมิตเจอ
จะรักเธอ จนกว่า...สิ้นฟ้าดิน....
“สุนันยา”
http://www.youtube.com/watch?v=P60gEfk9ByU (External Embedding Disabled)