แว่วลำนำขับขาน กลอนหวานแหว๋ว
เสียงเจื้อยแจ้วแนวคำลำนำฝืน
เหมือนทวงถามตามคนทนกล้ำกลืน
ร่ำสะอื้นเปียกฝนปนน้ำนอง
สุดอาลัยหวนหาคราครั้งหนึ่ง
คนเคยซึ้งลืมคำทำเศร้าหมอง
คนที่เคยอาลัยไม่ใฝ่ปอง
คนร่ำร้องคือเธอ..ละเมอครวญ
อยากเป็นใครคนนั้นในฝันเจ้า
ทุกค่ำเช้าคงรื่นชื่นสงวน
จะพะนอคลอนางอย่างรัญจวน
จะเย้ายวนด้วยเล่ห์เสน่ห์ชาย
แต่คงไม่ใช่ฉัน..ในวันนี้
เป็นแรมปีหาใครที่ไหนหมาย
อยู่ลำพังนั่งเหงาเพียงเดียวดาย
หรือเธอหมายว่าฉัน..เคยสัญญา..?
เสียงเจื้อยแจ้วแนวคำลำนำฝืน
เหมือนทวงถามตามคนทนกล้ำกลืน
ร่ำสะอื้นเปียกฝนปนน้ำนอง
สุดอาลัยหวนหาคราครั้งหนึ่ง
คนเคยซึ้งลืมคำทำเศร้าหมอง
คนที่เคยอาลัยไม่ใฝ่ปอง
คนร่ำร้องคือเธอ..ละเมอครวญ
อยากเป็นใครคนนั้นในฝันเจ้า
ทุกค่ำเช้าคงรื่นชื่นสงวน
จะพะนอคลอนางอย่างรัญจวน
จะเย้ายวนด้วยเล่ห์เสน่ห์ชาย
แต่คงไม่ใช่ฉัน..ในวันนี้
เป็นแรมปีหาใครที่ไหนหมาย
อยู่ลำพังนั่งเหงาเพียงเดียวดาย
หรือเธอหมายว่าฉัน..เคยสัญญา..?
"บ้านริมโขง"
หากทบทวน คำไข ที่ขานขับ
คงสดับ ถึงได้ ว่าใครหนา
เคยตอกย้ำ คำมั่น เมื่อผ่านมา
เป็นสัญญา หัวใจ มอบให้กัน
ครั้นเวลา ผ่านแล้ว ไร้แววเห็น
คนเคยเป็น หนึ่งใน ดวงใจฉัน
ดูหมางเมิน เกินที่จะรำพัน
เขาคนนั้น ลืมหมด ไม่จดจำ
ได้แต่นั่ง เขียนกานท์ ฝากฝันถึง
คนเคยซึ้ง ซับทรวง ห้วงถลำ
ทุกบทร้อย จากจินต์ ไม่สิ้นคำ
เพื่อบอกความ เจ็บช้ำ ยามฝนริน
ร้อยคำรัก ฝากมา ว่ายังห่วง
ถึงคนลวง ได้รู้ ผู้ถวิล
พิรุณปราย จากฟ้า ล้าดวงจินต์
น้ำตาริน ร่วงรับ กับฝนโปรย...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
