นั่งคนเดียว เชียวหนอ ออไร้คู่
ขาดโฉมตรู ตัวพี่ มีเหงาหงอย
ต้องเศร้าโศก โศกา ในตาปรอย
แม่เนื้อกลอย คนดี ไม่มีใจ
เห็นเจ้าหล่อน บ่นมา ว่าคิดถึง
นั่งคะนึง ทุกหน น่ะคนไหน
ที่บอกว่า ยังรอ น่ะรอใคร
คนใกล้ไกล บอกหน่อย อย่าปล่อยงง
ทุกท่วงถ้อย คอยบอก ไม่หลอกกล่าว
ถึงเมื่อคราว รักลา พาลืมหลง
สัญญาใจ เคยย้ำ ทำลืมลง
ไม่เสริมส่ง สาส๋นศิลป์ สิ้นเยื่อใย
ทกวันคอย ค่ำคืน ตื่นถามหา
แม้หลับตา ภาพคล้อย ดั่งลอยใกล้
ฝันละเมอ เลอะเลือน เยือนห้วงใน
ความอ่อนไหว เพราะรัก ยากลืมลง
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
