โอ้ ดอกไม้ริมทางท่ามกลางฝุ่น
กลิ่นหอมกรุ่นยั่วภมรว่อนถวิล
กลีบขาวนวลยวนตาไร้ราคิน
เจ้าชาชินแดดลมที่โลมเลีย
ไม่มีผู้ดูแลเอาใจใส่
ถูกภมรชอนไชจนใจเสีย
ยังรวยรินกลิ่นรอให้คลอเคลีย
แม้อ่อนเพลียเพียงใดเชิญไต่ตอม
จนกลีบร่วงโรยราไม่มาใกล้
หาดอกใหม่เชยชมภิรมย์กล้อม
ธรรมชาติมาลีนี้ยินยอม
ให้ดมดอมแพร่พันธ์อย่างทันกาล
อันสตรีมีค่ากว่าดอกไม้
ยังสดใสหอมกรุ่นละมุน,กร้าน
ยังสืบต่อหน่อในไปอีกนาน
สวยสะคราญน่าชมอย่างสมวัย
ขอเพียงคงคุณค่าอย่าอ่อนข้อ
เชิญชูช่อล้อลมห่มเคียงใกล้
ทำหน้าที่"มารดา"อย่างเกรียงไกร
เป็นธงชัยในวิมาน"บ้านของเรา"
แม่ศรีเรือนเพื่อนคู่คิดมิตรคู่บ้าน
เฝ้าเจือจานน้ำใจมิให้เฉา
พร้อมเรือนสาม น้ำสี่ มิสร่างเซา
เชิญนงเยาว์ "ริมทาง" สู่กลางใจ
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
