นั่งร่ายคำเป็นกลอนตามสอนสั่ง
ครูก็ยังไม่หา มากาหัว
จะผิดถูกอย่างไรไหวระรัว
ยังหวั่นกลัวไม่หายเกินหมายใจ
แค่เพียงผ่านตาครูดูว่าถูก
ก็พันผูกอารมณ์สมไสว
จะขั้นเทพ,นางฟ้า มายาใด
ก็หาใส่ใจหวัง..ขอนั่งรอ
ทั้งไม่อาจกำหนดจดตัวเอง
ลือเลบงเร่งขั้นสำคัญหนอ
รอคนอื่นชื่นใจให้คำยอ
ตามที่พอเห็นแววแนวนักกลอน
ไม่เช่นนั้นอาจเห็นเป็นยกตน
ให้สูงล้นเกินนัยใจคนสอน
หรือถ่อมตัวมัวมานซ่านเกินวอน
ไม่สะท้อนความจริงสิ่งชวนชม
จึงขอเป็นหมู่ชนคนมีฝัน
ที่กล้ากลั่นความจริงสิ่งหวานขม
ที่อยู่รอบกายเราทั้งเศร้าตรม
หรือนำความสุขสม..มาพรมพา
จึงขออยู่ชั้นชิดติดคนอ่าน
จึงขออยู่เป็นสารการเสาะหา
จึงขออยู่ร่วมเรียงเคียงกานดา
จึงขออยู่ร่วมฟ้า...ภาษากลอน.
ครูก็ยังไม่หา มากาหัว
จะผิดถูกอย่างไรไหวระรัว
ยังหวั่นกลัวไม่หายเกินหมายใจ
แค่เพียงผ่านตาครูดูว่าถูก
ก็พันผูกอารมณ์สมไสว
จะขั้นเทพ,นางฟ้า มายาใด
ก็หาใส่ใจหวัง..ขอนั่งรอ
ทั้งไม่อาจกำหนดจดตัวเอง
ลือเลบงเร่งขั้นสำคัญหนอ
รอคนอื่นชื่นใจให้คำยอ
ตามที่พอเห็นแววแนวนักกลอน
ไม่เช่นนั้นอาจเห็นเป็นยกตน
ให้สูงล้นเกินนัยใจคนสอน
หรือถ่อมตัวมัวมานซ่านเกินวอน
ไม่สะท้อนความจริงสิ่งชวนชม
จึงขอเป็นหมู่ชนคนมีฝัน
ที่กล้ากลั่นความจริงสิ่งหวานขม
ที่อยู่รอบกายเราทั้งเศร้าตรม
หรือนำความสุขสม..มาพรมพา
จึงขออยู่ชั้นชิดติดคนอ่าน
จึงขออยู่เป็นสารการเสาะหา
จึงขออยู่ร่วมเรียงเคียงกานดา
จึงขออยู่ร่วมฟ้า...ภาษากลอน.
"บ้านริมโขง"
๕ สิงหาคม ๒๕๕๔