" ...บ้านเก่า... "
" อย่าไปเลยนะลูกจะถูกฆ่า
เขาจะเอาวิญญาณ์เจ้ามาป่น
อยู่กับแม่แก่เฒ่าเฝ้าเลี้ยงตน
จะถูกคนมากมาย, ทำร้ายมา
ในเมืองกรุงวุ่นวายมากมายสื่อ
เจ้าจะถือสิ่งใดเมื่อไปหา
ไร้น้ำใจไมตรีมีเมตตา
พร้อมศรัทธามนุษย์ , ณ จุดใด
อยู่บ้านเราอย่างเก่าเฝ้าเลี้ยงชีพ
ไม่ต้องรีบฝันเฟื่องถึงเมืองใหญ่
อย่างพอมีพอกินก่อนสิ้นใจ
หวังเจ้าใกล้ตัว, แม่ดูแลกัน "
............................
คงไม่รอเหมือนแม่จนแก่เฒ่า
จะรีบเข้าในเมืองเรืองสวรรค์
มีเงินทองมากมายอีกหลายพัน
จะเก็บมันให้แม่, แค่รอดู
จะมีบ้านหลังใหญ่ใครก็โห่
จะมีรถคันโก้ขับโชว์หรู
จะมีทองเส้นใหญ่ใส่อวดชู
จะได้อยู่สบาย, จากสายตา
คืนยิ่งดึกยิ่งโศกลมโยกไหว
เหน็บหนาวในใจนี้ที่มองหา
กับแสงสีหลายหลากจากเวลา
กระซิบมาอย่างเก่า, แทบเฉาตาย
ไร้เงินทองที่หวังดั่งใจคิด
ไร้ชีวิตเลิศหรูสู่ความหมาย
ไร้แววตาสะอื้นคืนทำลาย
เมื่อความฝันมากมาย, สลายไป
หมดสิ้นลมหายใจจนไม่สู้
พร้อมรับรู้สำนึกรู้สึกไหว
คิดถึงแม่ทุกทีที่หายใจ
สะอื้นในคืนนี้, ที่กลับมา
แหวกว่ายความตรอมตรมอารมณ์ช้ำ
ยังจดจำคำเดียวในเรียวหน้า
อย่าไปเลยนะลูก ถูกทุกครา
เห็นแววตาให้กลับ, ก็รับรู้
ในวันที่ไร้ใครดูใจแม่
ลูกอ่อนแอรันทดน่าอดสู
ไม่ทันได้แทนคุณที่หนุนชู
แม่ไม่อยู่อย่างเก่า, ลูกเศร้าแล้ว!!!
...........................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
