ฟ้า...ครามอง ใจปองถึง
ใครคนหนึ่ง ที่ไกลมาก คนฟากฝั่ง
เธอเคยบอก ฉันไว้ ในภวังค์
หากฉันยัง ห่วงใย ให้มองฟ้า
ฟ้า...ครานี้ มีเมฆหมอก
ใจฉันบอก คิดถึง จึงมองหา
แต่ครานี้ มีเมฆ เต็มนภา
ส่งสายตา มองไกล ไม่ถึงเธอ
คิดถึง..จึงชวน มาหวนคิด
เฝ้าส่งจิต ข้ามไป ให้เสนอ
แต่ฟ้านี้ มีเมฆ เสกจนเบลอ
ใจจะเจอ เธอไหม ก็ไม่รู้
คิดถึง..จึงเพียร เขียนกลอนร่ำ
เป็นลำนำ จากใจ ส่งไปสู่
ให้ข้ามฟ้า พาคิดถึง ถึงพธู
ในจิต คิดถึงอยู่ มิรู้คลาย
สล่าผิน