อันคะแนนพิศวาสขาดเหตุผล
ดูชอบกลคนชอบกันขยันให้
ผิดวัตถุประสงค์หลงผิดไป
คะแนนได้ไม่แฟร์แก่ทุกคน
หากชอบในลีลาเนื้อหาหลัก
ย่อมประจักษ์ชัดเจนเป็นเหตุผล
ผู้รับย่อมภูมิใจในตัวตน
และหลีกหนีเสียงบ่นคนนินทา
อันคะแนนกับฝีมือคือสิ่งบอก
ไม่อาจหลอกด้วยความเสน่หา
คะแนนมากฝืมือน้อยด้อยราคา
ดูยิ่งน่าสงสัยในฝืมือ...
ดูชอบกลคนชอบกันขยันให้
ผิดวัตถุประสงค์หลงผิดไป
คะแนนได้ไม่แฟร์แก่ทุกคน
หากชอบในลีลาเนื้อหาหลัก
ย่อมประจักษ์ชัดเจนเป็นเหตุผล
ผู้รับย่อมภูมิใจในตัวตน
และหลีกหนีเสียงบ่นคนนินทา
อันคะแนนกับฝีมือคือสิ่งบอก
ไม่อาจหลอกด้วยความเสน่หา
คะแนนมากฝืมือน้อยด้อยราคา
ดูยิ่งน่าสงสัยในฝืมือ...
แม้คะแนน พิศวาส ขาดเหตุผล
แต่หลายคนก็ชอบให้ มิใช่หรือ
แผ้วถางทาง ไมตรี ไม่ดีฤา
หรือจะถือว่าผิด ชวนติดใจ
เขาแต่งกลอน อ้อนไป ควรให้บ้าง
แม้นปล่อยวาง ห่างชิด ไม่พิศมัย
เกิดเพื่อนฝูง ต่างท้อ ไม่พอใจ
เขาเลิกรา กันไป ไม่แวะเวียน
ทิ้งบอร์ดร้าง ราวเคราะห์ ไม่เหมาะเหม็ง
เหลือคนเก่ง เท่านั้น นับวันเขียน
ต่างไม่ชื่น ชมกัน ที่หมั่นเพียร
ให้โล่งเตียน ผู้ชม นิยมกลอน
แม้เก่งกาจ เท่าไร ถ้าใครเบื่อ
คงไม่เหลือ แรงใจ ให้ถ่ายถอน
จะหาใคร ไหนย้ำ มาพร่ำวอน
เหมือนที่ดอน เมื่อแล้ง รอแห้งตาย
แค่ข้อคิดเห็นคร่า กลัวอยู่คนเดียว อิอิ
(ปล.แต่ถ้ามุ่งเน้นให้เฉพาะคนใดคนหนึ่งจนเกินไป หรือให้เฉพาะกลุ่มพวกตัวเอง อย่างนี้ก็คงรับไม่ไหวเหมือนกันนิ
สรูปว่าก็ควรเฉลี่ยๆกันไป ให้บ้างตามโอกาสที่สมควรเนาะ)