.jpg)
เรื่องคะแนน แสนเข็ญ ไม่เห็นขึ้น
เล่นเอามึน มากมาย ก็หลายหน
ต้องทำใจ ไปต่อ จะขอทน
ไม่คิดบ่น คนใด ให้รำคาญ
เราแต่งกลอน ป้อนให้ ด้วยใจชอบ
คะแนนมอบ ลุ่มหลง หรือสงสาร
ก็ขอบคุณ ทุนท่าน ทุกวันวาน
ที่ช่วยอ่าน กลอนฉัน ทุกวันไป
หว่านพืชพันธุ์ นั้นยัง ก็หวังผล
หว่านกานท์กล ไม่หวัง อย่างไรได้
ก็ขอนิด ขอหน่อย ใช่บอยไป
กำลังใจ คนเขียน แวะเวียนมา
คิดซะว่า ค่าเหนื่อย ที่เมื่อยแต่ง
สู้ลงแรง ลงขัน นะท่านจ๋า
ลิขสิทธิ์ คิดค้น ด้นวิชา
ถูกก๊อปไป ใครหนา จะกล้าทวง
เงินซักบาท หยาดเหงื่อ ไม่เหลือหยด
ค่าคำพจน์ รจนา ภาษาหวง
โลกทั่วไป ใครเห็น ว่าเด่นดวง
นี่สู้ล้วง จากหีบ รีบนำลง
ให้เธอฟรี นี่หนอ ไม่ขอคิด
ลิขสิทธิ์ ติดสวม ปลายนวมส่ง
คะแนนหรือ สื่อสรรค์ ถ้อยบรรจง
แม้กดลง ส่งมอบ ก็ขอบคุณ
คะนงคะแนนอะไรกันมันเทียบไม่ได้กับผลงานที่นำลงให้อ่านกันฟรีๆโดยไม่คิดมูลค่าหรอก
จงลองคิดดูถึงหนังสืออย่าง ศาลาคนเศร้า ที่คนอ่านต้องเสียเงินก่อนถึงได้อ่าน หนังสือ
รวมกลอนของกวีดังๆ ที่เจ้าของสำนักพิมพ์ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ คนอ่านต้องจ่ายเงินซื้อ
กลอนบางแห่งบางบทใครไปลอกเลียนแบบเขา เจ้าของเขาฟ้องร้องถึงขึ้นโรงขึ้นศาล
นี่แต่งให้อ่านกันฟรี ไม่คิดมูลค่า ค่าไฟก็ต้องเสีย ค่าเน็ต นี่ยังไม่รวมค่าเสียเวลาอีก
จะอะไรกันนักกันหนา กับคะแนนกันเล่า....................................................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
