พี่ยอมได้

จากบ้านมา..นาน้อย.รอคอยกลับ
ดาวระยับ..จับใจ.คิดไห้หวน
แว่วยินเสียง..เถียงนา.นภา.ยวน
ทุกสิ่งล้วน..ร้องเรียกสำเหนียกนา

สู่เมืองกรุง..มุ่งเป้าเดินเข้าฝัน
เพื่อเสกสรรค์..ความฝัน.ที่สรรหา
ด้วยสองมือ..ถือนับรายรับมา
เก็บรักษา..ค่าวิชา.ส่งนาไกล

สู้อดมื้อกินเมื้อ..นั่นคืออิ่ม
วันใดลิ้ม..อิ่มสมอารมณ์ไหว
วันใดอด..สลด.หดหู่ใจ
ต้องเก็บให้..น้องใช้ไม่ได้กิน

แบกภาระ..ส่งน้องทั้งสองอยู่
เพราะทั่งคู่..ยังห่างไกล.วัย.วศิน
เจียดเงินไว้..ให้น้อง.ทั่งสองกิน
ใครจะได้.ไม่ดูหมิ่น.ถิ่นบ้านนา

มุ่งหวังไว้..วันไหนไปสำเร็จ
เจ้าสิ้นเสร็จ.ภาคเรียนเวียนศึกษา
ทวีคูณพูลพรัก..อักษรา
นำวิชา..พัฒนาบ้านนาเรา

อยู่ทางนี้..พี่อยู่ได้ไม่ต้องห่วง
ไม่หนักหน่วง..พอไหว.แม้นใจเหงา
เพื่อส่งเสีย..งดเบียร์ของมึนเมา?
เพื่อส่งเจ้า..สองเยาว์เข้าโรงเรียน

พี่ส่งเงิน..สองพันส่งมันแล้ว
ให้น้องแก้ว..ไว้ซื้อเครื่องมือเขียน
ให้ตั้งใจ..ใฝ่รู้คู่พากเพียร
สิ่งเสถียร..คือเรียนรู้คำครูบา(อาจารย์)ฯ