คือดอกฟ้าเบ่งบานบนผาสูง
เหมือนดั่งยูงผู้สง่าในราศี
คือชนชั้นผู้อยู่เหนือชั้นทวี
ยังไม่มีอะไรสู้เธอได้เลย
ทั้งอำนาจ ศักดิ์ศรีและฐานะ
มิอาจปะเทียบเธอผู้นิ่งเฉย
ได้แต่ชายตามองเหมือนอย่างเคย
ได้แต่เอ่ยถ้อยกวีอย่างคร่ำครวญ
ริหมายเด็ดดอกฟ้าผู้สูงส่ง
เพื่อเปิดกรงสีทองสักแห่งส่วน
ด้วยดวงใจอันสุดจะรัญจวน
ทุกสิ่งล้วนเพื่อฉันได้พบเธอ
ฉันเป็นเพียงคนเดินดินกินกลางทราย
ผู้ท่องโลกมาหลากหลายได้เสนอ
เล่านิทานให้ดอกฟ้าหากได้เจอ
นะเธอเอ๋ยอย่าปล่อยเก้อให้ฉันรอ
จะพาเธอเดินทางไปทั่วหล้า
ลบน้ำตาเดียวดายที่เอ่ออ้อ
ปัดความเปลียวที่เกี่ยวเกาะมากเกินพอ
และสานต่อรอยยิ้มจากภายใน
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 10:25:AM | |||
|
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนอกหัก > หัวข้อ: ดอกฟ้า (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > List คำชม สำหรับข้อความนี้
ผู้เขียน | หัวข้อ: ดอกฟ้า (อ่าน 5402 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: