กลอนของผมเขียนนานออกบานเบอะ
ทั้งเลอะเทอะยุ่งเหยิงระเริงหลาม
เขียนแล้วเกาเกลาแล้วแก้แหมลุกลาม
ยิ่งเมื่อยามจิตซ่านนานนน-จริงเลย
บางครั้งไวจนตระหนกจิ้งจกทัก
เพียงร้อง “จั้ก” ยังช้าไป ใคร่เฉลย
นกกระจอกกินน้ำ..ยังคร้าม, เชย !
ไม่อยากเผยความจริงสิ่งเคยทำ
เอากลางกลางอย่างใจ..ไม่ได้โม้..
สี่วรรคโชว์โล้ร่างอย่างขำขำ
เขียนได้เร็วคิดช้าค้นหาคำ
สองมือกำสองตาค้นจนลืมกิน
เลยไม่อยากกำหนดจดบันทึก
มันรู้สึกจำกัดรัดถวิล
ปล่อยสบายตามเวลาพารักริน
กว่าจบสิ้น..คออ่อน นอนพับเลย..
...ไม่เคยจับเวลานะคร่า...
ทั้งเลอะเทอะยุ่งเหยิงระเริงหลาม
เขียนแล้วเกาเกลาแล้วแก้แหมลุกลาม
ยิ่งเมื่อยามจิตซ่านนานนน-จริงเลย
บางครั้งไวจนตระหนกจิ้งจกทัก
เพียงร้อง “จั้ก” ยังช้าไป ใคร่เฉลย
นกกระจอกกินน้ำ..ยังคร้าม, เชย !
ไม่อยากเผยความจริงสิ่งเคยทำ
เอากลางกลางอย่างใจ..ไม่ได้โม้..
สี่วรรคโชว์โล้ร่างอย่างขำขำ
เขียนได้เร็วคิดช้าค้นหาคำ
สองมือกำสองตาค้นจนลืมกิน
เลยไม่อยากกำหนดจดบันทึก
มันรู้สึกจำกัดรัดถวิล
ปล่อยสบายตามเวลาพารักริน
กว่าจบสิ้น..คออ่อน นอนพับเลย..
...ไม่เคยจับเวลานะคร่า...
"บ้านริมโขง"