ยอมแพ้แล้ว...แค่เธอ

เธอจงใจหันหลังพลางยิ้มเยาะ
แอบหัวเราะเพราะขันให้ฉันเขิน
ช่างทำได้ใจดำแถมทำเมิน
ยังคิดเดินเมินหายไปจากกัน

สองมือฉุดต้นแขนวางแผนซ้อน
อย่าหวังถอนหัวใจไกลจากฉัน
หลากร้อยเล่ห์มายาสารพัน
พร้อมประจัญรบรักสักกระบวน

อย่าใช้ยิ้มยั่วยวนกระบวนรุก
เนตรอย่าปลุกลุกไล่คล้ายสอบสวน
อย่าประโลมคำหวานอันรัญจวน
หวังประมวลเอาชัยไม่มีทาง

ทุกครั้งเธอกำชัยไม่ลดละ
วันนี้หล่ะทีฉันนั้นได้บ้าง
เป็นทาสใจให้ฉันอย่าผันจาง
ตลอดอย่างนิรันดร์นั้นอย่าไกล

เสียงหัวใจกึกก้องดั่งกลองรบ
สนั่นกลบทุกเสียงเพียงเคลื่อนไหว
จับแผนการฝ่ายหนึ่งพึงชั่งใจ
ระวังภัยคุกคามทำเพลี่ยงพลั้ง

สองแขนเธอล้อมกอดพลอดคำหวาน
มิทัดทานคล้ายตนถูกมนต์ขลัง
ต้องจำนนท์หัวใจไม่ระวัง
กับแรงรั้งนุ่มนวลแทบป่วนมาน

ฤาจะแพ้อีกครั้งแล้วอย่างนี้
เธอคนดีเลิกมองจ้องประสาน
ฉันคงแพ้..แพ้เธอเพ้ออีกนาน
แพ้ซมซานยอมใจมอบให้เธอ.....อีกแล้ว