[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

ฉันเดินฝ่าลมฝนทนเหน็บหนาว
แต่ละก้าวเจ็บล้นเกินทนไหว
มันปวดแปลบแสบซึ้งถึงทรวงใน
เป็นเพราะใครคนนั้นผ่านเข้ามา

เพราะรักเขามากมายให้เขาหมด
ยอมรับบทเศร้าจินต์ถวิลหา
หยาดน้ำใสไหลนองทั้งสองตา
ในอุราหม่นหมางแทบวางวาย

โปรดเมตตาฉันด้วยช่วยเติมต่อ
คำร้องขอวิงวอนก่อนจะสาย
คำว่ารัก คำนั้นก่อนฉันตาย
บอกได้ไหม บอกฉันนิด ก่อนปิดตา
natcha

โถ มาร้องบอกลิงมันได้แก้ว
ต้องกินแห้วเหี่ยวเหเดินเร่หา
ไก่ได้พลอยปล่อยทิ้งมันชิงลา
ยังอุตส่าห์ร้องตามสุดห้ามใจ

เขาไม่เห็นคุณค่ายังหน้ามืด
ดูไม่จืดจุกเจ่าถูกเขาไล่
ตัวเราก็มีดีอยู่ที่ใด
ไม่มีใครมองเห็นยังเต้นตาม

ปล่อยเขาไปเถิดหนาหาเอาใหม่
คนที่ใจโปร่งปลอดใหม่ถอดด้าม
ไม่ยืนยงเราคงไม่ได้ความ
อย่าไปห้ามคนเครียดที่เกลียดเรา

เพราะมิใช่เนื้อคู่เคยสู่สม
รักจึงล่มหลุดลอยไม่คอยเฝ้า
ขืนหลงรักหลงปลื้มคงซึมเซา
จงบรรเทาเหงานัก  รักตัวเอง
(จงบรรเทาเหงานัก  มารักลุง)

 
"ปรางค์  สามยอด"