ความเป็นฉันเมื่อวานที่ผ่านผัน
เหมือนตะวันที่โหยจนโรยหา
เหมือนหยดน้ำที่ขุ่นไม่คุ้นตา
เป็นแค่เพียงดอกหญ้าล้าสู่ดิน
จมอยู่กับความหลังที่พังหาย
ซ่อนความเปลี่ยวเดียวดายมลายสิ้น
ไม่กล้ามองแหงนหน้าคราได้ยิน
อยู่กับกลิ่นความร้าวเกินก้าวไป
ถึงวันนี้เมื่อฟ้าคราเปลี่ยนสี
ค่ำคืนที่เคยหมดหยดความใส
เปลี่ยนไปเพราะมีดาวสกาวใจ
เข้ามาเป็น ดาวดวงใหม่ ไม่เหมือนเดิม
@ ปุย - นารา @
..ขออนุญาตสวัสดีทักทายครูกานต์ด้วยความเคารพค่ะ ไม่แน่ใจว่ากลอนจะเข้ากันหรือเปล่านะคะ
แต่ แค่อยากบอกค่ะครู..
.. ..ด้วยความเคารพค่ะ
เหมือนตะวันที่โหยจนโรยหา
เหมือนหยดน้ำที่ขุ่นไม่คุ้นตา
เป็นแค่เพียงดอกหญ้าล้าสู่ดิน
จมอยู่กับความหลังที่พังหาย
ซ่อนความเปลี่ยวเดียวดายมลายสิ้น
ไม่กล้ามองแหงนหน้าคราได้ยิน
อยู่กับกลิ่นความร้าวเกินก้าวไป
ถึงวันนี้เมื่อฟ้าคราเปลี่ยนสี
ค่ำคืนที่เคยหมดหยดความใส
เปลี่ยนไปเพราะมีดาวสกาวใจ
เข้ามาเป็น ดาวดวงใหม่ ไม่เหมือนเดิม
@ ปุย - นารา @
..ขออนุญาตสวัสดีทักทายครูกานต์ด้วยความเคารพค่ะ ไม่แน่ใจว่ากลอนจะเข้ากันหรือเปล่านะคะ
แต่ แค่อยากบอกค่ะครู..
.. ..ด้วยความเคารพค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
