ราชการบ้านเราจำเอาอย่าง
ยกข้ออ้างการกระทำมานำเสริม
ผลมาดีมีเป้าหมายใช้ต่อเติม
คงไม่เพิ่มว่าเด่นเป็นงานเรา
ค่าของคนดูผลงานโบราณกล่าว
หวังโน้มน้าวแรงใจได้งานเขา
ผลตอบแทนคือผ่านงานหนักเบา
วิเคราะห์เอาเปอร์เซ็นทั้งเด่นรอง
มีเจ้านายบางท่านสำคัญผิด
ไปหลงคิดว่าใหญ่ใจผยอง
มีลูกน้องหลากหลายในปกครอง
ต่างก็จ้องเอาตัวรอดหวังปลอดภัย
เกิดประจบประแจงแข่งชิวหา
อันยาวกว่าบุญส่งอย่าสงสัย
ความชั่วมีดีไม่เห็นเป็นเลศนัย
ปากปราศรัยให้ร้ายเพื่อนใกล้กัน
ค่าของคนดูผลงานโบราณเน้น
ไม่ปล่อยเว้นเป็นใครจากไหนนั่น
แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเห็นได้พลัน
ค่าคนนั้นเวียนวนคนของใคร
คนมีงานทำมาบ่นว่าเบื่อ
ขาดความเชื่อท้อถอยคอยงานใหม่
คนตกงานงุ่นง่านทุกวันไป
เดินหาไกลทุกที่มิเบื่อเลย.
นพ
29 ก.ค.54
ยกข้ออ้างการกระทำมานำเสริม
ผลมาดีมีเป้าหมายใช้ต่อเติม
คงไม่เพิ่มว่าเด่นเป็นงานเรา
ค่าของคนดูผลงานโบราณกล่าว
หวังโน้มน้าวแรงใจได้งานเขา
ผลตอบแทนคือผ่านงานหนักเบา
วิเคราะห์เอาเปอร์เซ็นทั้งเด่นรอง
มีเจ้านายบางท่านสำคัญผิด
ไปหลงคิดว่าใหญ่ใจผยอง
มีลูกน้องหลากหลายในปกครอง
ต่างก็จ้องเอาตัวรอดหวังปลอดภัย
เกิดประจบประแจงแข่งชิวหา
อันยาวกว่าบุญส่งอย่าสงสัย
ความชั่วมีดีไม่เห็นเป็นเลศนัย
ปากปราศรัยให้ร้ายเพื่อนใกล้กัน
ค่าของคนดูผลงานโบราณเน้น
ไม่ปล่อยเว้นเป็นใครจากไหนนั่น
แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเห็นได้พลัน
ค่าคนนั้นเวียนวนคนของใคร
คนมีงานทำมาบ่นว่าเบื่อ
ขาดความเชื่อท้อถอยคอยงานใหม่
คนตกงานงุ่นง่านทุกวันไป
เดินหาไกลทุกที่มิเบื่อเลย.
นพ
29 ก.ค.54
ถ้าเป็นงานธรรมดาไม่น่าเบื่อ
นี่มันเหลือคำกล่าวเล่าเฉลย
ถ้าใครไม่สัมผัสอาจจะเชย
ถ้าใครเคยเจอเข้าก็เศร้าไป
ใช้คนอื่นเป็นฐานต้องการเด่น
ทำพิเรนข้ามหัวหลงตัวใหญ่
มีแต่ความกลอกกลิ้งไม่จริงใจ
ร้อนเป็นไฟใครดีกว่าล้วนน่าชัง
มีหน้าที่ก็ไม่ทำตามหน้าที่
ทำหูรี่เมื่อเห็นนายตะกายข้าง
เก่งแต่เลียแผล็บแผล็บแลบไม่วาง
กระดิกหางเสนอหน้าข้างขานาย
จรรยาบรรไม่มีในชีวิต
เป็นนิสิตก็สาบานอย่างมั่นหมาย
ว่าจะช่วยผู้คนพ้นความตาย
แต่สุดท้ายทำไม่ได้...เสียดายทุน
natcha
นี่มันเหลือคำกล่าวเล่าเฉลย
ถ้าใครไม่สัมผัสอาจจะเชย
ถ้าใครเคยเจอเข้าก็เศร้าไป
ใช้คนอื่นเป็นฐานต้องการเด่น
ทำพิเรนข้ามหัวหลงตัวใหญ่
มีแต่ความกลอกกลิ้งไม่จริงใจ
ร้อนเป็นไฟใครดีกว่าล้วนน่าชัง
มีหน้าที่ก็ไม่ทำตามหน้าที่
ทำหูรี่เมื่อเห็นนายตะกายข้าง
เก่งแต่เลียแผล็บแผล็บแลบไม่วาง
กระดิกหางเสนอหน้าข้างขานาย
จรรยาบรรไม่มีในชีวิต
เป็นนิสิตก็สาบานอย่างมั่นหมาย
ว่าจะช่วยผู้คนพ้นความตาย
แต่สุดท้ายทำไม่ได้...เสียดายทุน
natcha