เส้นทางเดินสายนี้ที่ยอมก้ม
แม้ระทมเพียงใดก็ไม่ว่า
แม้เมฆ.หมอก,ฝุ่น,ควัน,ประชันมา
จะอุตส่าห์ฝ่าฟันแม้ตันทาง
มันเป็นไฟ้ท์บังคับกลับไม่ถูก
ดั่งศอกผูกหลังแอ่นในแดนพร่าง
สู้ก็ตายถอยก็ตายแทบวายวาง
ต้องยืดร่างก้าวเดินเผชิญกรรม
มีเพียงแสงแห่งใจที่ใฝ่สู้
ทั้งขาดผู้เดินเคียงเผดียงย่ำ
จิตสำนึกตรึกตรองสมองนำ
ต้องเดินคลำต่อไปอย่างไม่กลัว
สักวันหนึ่งคงพ้นได้ยลแสง
สว่างแจ้งหลังหมอกที่หยอกยั่ว
ดั่งหนึ่งฟ้าหลังฝนใด้ยลบัว
บานแย้มทั่วหนองบึงให้พึงชม
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
