แม้นไม่ใช่ กวีที่ดีเด่น
แต่ลุงเป็นแนวทางอย่างสร้างสรรค์
เป็นคนที่รู้คิดมิตรสัมพันธ์
คอยแบ่งปันความสุข, ให้ทุกคน
ไม่ได้วัดกันที่ วจีเก่ง
หรือคร่ำเคร่งขันแข่งทุกแห่งหน
แต่วัดที่ข้างในหัวใจตน
เป็นดั่งมนต์สะกิด, ให้ติดตาม
บางคะแนนที่ให้ใช่ไปเยาะ
แต่ไพเราะข้างในหัวใจถาม
ไม่จำเป็นทั้งหมดความงดงาม
แต่ทุกยามกระหยิ่ม, จนอิ่มใจ
เป็นบทกลอนสร้างสรรค์ดับวันทุกข์
บ้างสนุกครื้นเครงวังเวงไหว
บ้างคร่ำครวญเหว่ว้าทอดอาลัย
ท่ามคืนวันอันสดใส, จากใจจริง
ขอให้ลุงมั่นคงอยู่ตรงนี้
เป็นผู้ที่กว้างไกลในทุกสิ่ง
เป็นเสาหลักคอยทักเพื่อพักพิง
เป็นคนที่แอบอิง, ไม่ทิ้งกัน
(หยุดตรงที่"501"กันก่อนหนา) ใบ้หวยใช่ไหมครับ ลุงปรางค์ หุหุ