มาตามหานักกลอนแต่ก่อนเก่า
เขียนแบบเหงาเร้าใจ...ใยไม่เห็น
สู้เวียนวนค้นข่าวมาทุกเช้า-เย็น
มาจากเป็น.แบบนี้...ไม่ดีเลย
คนที่เคยจู๋จี๋...ก็หนีหน้า
ฉันมิกล้าลงชื่อหรือเปิดเผย
เค้าเบื่อแล้วบ้านกลอน...งอนเหมือนเคย
หรือเฉยเมยให้หา...ทุกนาที
นักกวีปรีชา...มากสามารถ
บรรจงวาด"ปรัชญา"...ไม่มานี่?
ไปเขียนอยู่ที่ใด?ไม่ใยดี
หรือว่ามีแฟนแล้ว...จึงแคล้วกัน
นักกวีฉะฉาน...ที่หาญกล้า
ไม่พบหน้ากันเลยแม้เคยฝัน
อยากต่อสร้อยร้อยรัก...นักประพันธ์
ทุกคืนวันที่รอเริ่มท้อใจ
หวังเห็นเธอ"ต่อกร"แล้วอ้อนกลับ
ถ้าสลับมาลง...ไม่สงสัย
แต่ถ้าเธอยังหลบไม่พบใคร?
ต่อนี้ไป...จะลงชื่อ...อย่าดื้อนะ!!
มาแล้วเด้อคนดีใช่หนีหน้า
พี่เข้ามาหาโฉมตรูดูจะจะ
พี่ไม่หนีลี้ไกลไม่เคยละ
มาพบปะแล้วไงไม่คิดเลือน
ยังคิดถึงน้องอยู่รู้บ้างไหม
ยังเฝ้าหวงห่วงใยหาใครเหมือน
แม้ตัวไกลใจพี่นี้มาเยือน
อยู่เป็นเพื่อนใจน้องคลายหมองตรม
อยากจะย้ำคำงามตามใจฝัน
อยากจะปั้นวลีที่เหมาะสม
อยากจะแต่งแปลงลำนำซึ่งคำคม
มาให้ชมชื่นใจยามไกลกัน
ขอที่รักจักได้วางใจเถิด
พี่ยังเทิดทุลไว้ไม่เหหัน
พี่ยังเก็บเหน็บไว้ใจผูกพัน
มิแบ่งปันรักใคร่ให้ใครครอง
ยังซื่อสัตย์มัดใจให้น้องหมด
มิคิดคดนอกใจให้หม่นหมอง
หญิงดาษดื่นหมื่นคนมิสนปอง
มีแต่น้องผู้เดียวที่เกี่ยวใจ
สล่าผิน