เมื่อยามเหงาฉันเข้ามาหาเพื่อน
เพื่อย้ำเตือนความหวงความห่วงหา
ที่บ้านกลอนอ้อนกันจำนรรจา
ความเหว่ว้ามลายใจรื่นรมย์
ได้สัมผัสกลอนกานท์ที่หวานฉ่ำ
ดั่งฝนพรำสดชื่นคืนสุขสม
เห็นแค่เพียงอักษราพาเกลียวกลม
ดั่งดอมดมบุปผชาติที่ดาษดา
เมื่อยามเหงาคิดถึงเธอฉันเก้อเขิน
กลัวมองเมินคนเชยเคยไร้ค่า
เฝ้าขมขื่นฝืนจินต์อย่างชินชา
ยามเหว่ว้ามาบ้านกลอนช่วยผ่อนคลาย
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
