ก่อนที่แม่จะจาก....

จะกล่าวกลอนวอนชายหญิงนิ่งฟังนิด กระผมคิดอยากจะเืตือนเพื่อนบางสิ่ง
อนิจจาเพราะว่ามันคือความจริง ดังไม้ทิ้งฝั่งแน่แต่ใดมา

ตอนยังเล็กเด็กยังจำแม่้ได้ไหม สวยเท่าไหร่สาวแค่ไหนนึกไปหนา
ปัจจุบันเห็นบ้างไหมความชรา เหลือแค่รอมรณามาพรากไป

ตัวคุณแม่รู้แน่ว่าต้องจาก... แต่ว่าท่านนั้นคิดมากคุณรู้ไหม?
แม่วุ่นจิตคิดถึงลูกผูกพันใจ อยู่้อย่างไรหากแม่้ไปไม่กลับมา

อันชีวิตน้อยนิดแสนสั้นนัก เหมือนเครื่องจักรรอวันพักผุพังหนา
เห็นกันอยู่ยามเช้าสบายตา เย็นกลับสิ้นชีวาลับลาไป

เด็กกว่าเราเขาก็ตายให้ดูแล้ว ในข่าวก็ไม่แคล้วได้ดูไหม
แก่กว่าเราเขาก็ตายมลายไป แล้วจะหาอะไรที่แน่นอน

...............................................

มือใดหนอรอประคองสองเท้าเจ้า มือใดเล่าเข้าช่วยเหลือเจือจุนหนอ
มือของใครไหนเล่าพะเน้าพะนอ มือนั้นหนอรอจากไปในเร็ววัน...

................................................

ผมสมาชิกใหม่นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆน้องๆทุกคน หากผมแต่งผิดแต่งพลาดไปอย่างไร
ก็รบกวนผู้รู้ช่วยแก้ไขด้วยนะครับ.....

ด้วยความที่เด็กสมัยนี้เติบโตมากับวัตถุและเทคโนโลยี ทำให้หลงลืมไปว่าวันเวลาไม่ได้หยุดอยู่กับที่
แม่ของเราก็แก่ลงทุกวัน เรี่ยวแรงที่เคยมีก็ไม่เหมือนดั่งแต่ก่อน เมื่อเราโตขึ้น ท่านก็ไม่มีแรงจะตีเพื่อสั่งสอนเราอีกแล้ว
ทำได้เพียงแค่รอคอยความชราที่เกาะกินร่างกายมากขึ้นทุกวัน ใครจะบอกได้ว่าลมหายใจของคนจะสิ้นลงตอนไหน?

ใครที่คุณแม่ยังอยู่ อยากให้รักแม่ให้มากๆ ทำดีกับท่านเหมือนอย่างที่เราทำกับเพื่อนหรือทำกับแฟน
เอาอกเอาใจท่านให้มากๆ เพราะเมื่อท่านจากเราไปแล้ว จะไม่มีใครอีกแล้วในโลกที่จะเหมือนแม่
เพราะบุคคลอย่างนี้ทุกคนจะมีแค่หนึ่งคนในโลกเท่านั้น ต่อให้อยู่ไปถึง120ปีคุณก็ไม่มีทางจะหาใครได้เหมือนแม่คุณหรอกครับ

ป.ล. ต้องขอขอบคุณท่านอาจารย์"รพีกาญจน์ 59" ที่กรุณามาชี้ถูกชี้ผิดให้ขอรัีบ