~~ระบัด...เลือน~~
ระบัดอ่อน ชอนแขนง แทงช่อดอก
คราฝนหยอก ดินฉ่ำ พร่างพรำสาย
ผืนหญ้าโอน เอนลู่ ดูผ่อนคลาย
ยามพระพาย พลิ้วโบก โยนโยกไกว
เขียวขจี คลี่บาน เต็มลานทุ่ง
อวลจรุง ฟุ้งท่าม งามไสว
หอมไอดิน กลิ่นนา ภูผาไพร
รื่นละไม ไยเจ้า มิเนานาน
ทิวทุ่งทอง หมองจึง รำพึงร่ำ
เคยถลำ ด่ำดง หลงสถาน
สุริยา ลาดวง ล่วงตามกาล
วิหคขาน คืนคอน ย้อนสู่รัง
ราตรีฟื้น ตื่นกลับ จากหลับใหล
แสงวามไกล ไหววิบ ระยิบหวัง
ทะเลดาว วาวแวม แซมภวังค์
ระเรื่อยหลั่ง พรั่งริน จินตนา
ระงมไพร ใครเลือน ถิ่นเถื่อนเถา
ขลุ่ยหนึ่งเลา เป่าแทรก แหวกทิวผา
บรรเลงเยื้อน เฉือนช้ำ แทนคำจา
กอบสัญญา นางกลาย ระบายพลาง
เสียงบรรเลง ลำนำ คร่ำครวญอยู่
ป่ายังรู้ จบตอน เมื่อค่อนสาง
อกกระไร ไยเหงา เศร้ามิวาง
ช่างไกลทาง ห่างหัก จากรักเลือน
ปภัสร์
๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๔
"ขอบคุณคุณปรางทิพย์ ที่สะกิดคำผิดครับ"
(กล่องเต็มเลยขออนุญาตโพสตรงนี้ครับ)
(กล่องเต็มเลยขออนุญาตโพสตรงนี้ครับ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
