ฝนเดือนเจ็ดเม็ดหนาพาน้ำหลาก
สองฝั่งฟากจากไปไหลเชี่ยวหนัก
น้ำเป็นเกลียวเหลียวนำคล้ำขุ่นนัก
เหมือนด่วนหักใจแค้นลิ่วแล่นไกล
ยามเจ้ามาถาโถมโครมครามลั่น
เหมือนตามบั่นชีพป่นทนไม่ไหว
หมดปรานีชีวิตที่ปลิดไป
ช่างกระไรน้ำฝน..บนกรกฎา
เหมือนดั่งถูกตามย้ำอย่างซ้ำซาก
ยามต้องจากฝากเพียงเสียงสั่งหา
แต่ยามรักทักทายแม้ชายคา
ไม่พบหน้ามองเดือนยังเหมือนเธอ
ช่างกระไรอาถรรพ์วันเดือนเจ็ด
น้ำตาเช็ดยามเศร้าเหงาเสมอ
สายน้ำฝนปนสายฟ้าผ่าละเมอ
ใครไหนเจอคงแดดิ้น..จวบสิ้นใจ.
สองฝั่งฟากจากไปไหลเชี่ยวหนัก
น้ำเป็นเกลียวเหลียวนำคล้ำขุ่นนัก
เหมือนด่วนหักใจแค้นลิ่วแล่นไกล
ยามเจ้ามาถาโถมโครมครามลั่น
เหมือนตามบั่นชีพป่นทนไม่ไหว
หมดปรานีชีวิตที่ปลิดไป
ช่างกระไรน้ำฝน..บนกรกฎา
เหมือนดั่งถูกตามย้ำอย่างซ้ำซาก
ยามต้องจากฝากเพียงเสียงสั่งหา
แต่ยามรักทักทายแม้ชายคา
ไม่พบหน้ามองเดือนยังเหมือนเธอ
ช่างกระไรอาถรรพ์วันเดือนเจ็ด
น้ำตาเช็ดยามเศร้าเหงาเสมอ
สายน้ำฝนปนสายฟ้าผ่าละเมอ
ใครไหนเจอคงแดดิ้น..จวบสิ้นใจ.
"บ้านริมโขง"