อยากเป็นความงดงามยามเธอคิด
อยากเป็นจิตแจ่มใสในห้วงฝัน
อยากเป็นแสงศศิธรตอนรำพัน
อยากเป็นนิจนิรันดร์ของฉันเธอ
เพียงเท่านั้นที่อนงค์หลงกล่าวพจน์
จะเลี้ยวลดหรือจริงสิ่งเสนอ
ยากจะรู้ มโนนาง วางละเมอ
พินิจเพ้อหรือพร่ำอำประชา
ทำอย่างไรให้รู้สึกนึกว่าสวย
งดงามด้วยนิมิตฝันนั่นละหนา
ให้นึกเช่นอัปสรอรเทวา
หรือนึกหน้าให้เห็นเช่นอุบล
หนักใจเกินมองให้งามตามรู้สึก
..สียะตรา..ให้นึก ตรึกฉงน
ไม่เคยพบวงพักตร์สลักยล
นฤมล..ขอร้อง..มองให้งาม.. !
อยากเป็นจิตแจ่มใสในห้วงฝัน
อยากเป็นแสงศศิธรตอนรำพัน
อยากเป็นนิจนิรันดร์ของฉันเธอ
เพียงเท่านั้นที่อนงค์หลงกล่าวพจน์
จะเลี้ยวลดหรือจริงสิ่งเสนอ
ยากจะรู้ มโนนาง วางละเมอ
พินิจเพ้อหรือพร่ำอำประชา
ทำอย่างไรให้รู้สึกนึกว่าสวย
งดงามด้วยนิมิตฝันนั่นละหนา
ให้นึกเช่นอัปสรอรเทวา
หรือนึกหน้าให้เห็นเช่นอุบล
หนักใจเกินมองให้งามตามรู้สึก
..สียะตรา..ให้นึก ตรึกฉงน
ไม่เคยพบวงพักตร์สลักยล
นฤมล..ขอร้อง..มองให้งาม.. !
"บ้านริมโขง"
......เรา..ยังงาม..ตามจริต...ผู้....คิดถึง
...คงตราตรึง..ชวนถวิล...มิสิ้นสาย
...คงมี..ผู้...ตามอาวรณ์...มิคลอนคลาย
...คือความหมาย..เรา...งดงาม..ในความคำนึง