ครั้งสุดท้ายที่เห็นก่อนเร้นหาย
เหมือนว่าตายจากกันในวันนี้
ตามทำนองของตนบนพอดี
โดยไม่มีถ้อยคำ, ให้อำพราง
เมื่อทางออกแตกต่างอย่างน่าเบื่อ
จะอยู่เพื่อเราสองต้องหมองหมาง
พบแต่ความคลาดเคลื่อนเลื่อนเลือนลาง
จมอยู่กลางความหวัง, ไม่ตั้งใจ
คงหมดบุญหนุนนำคือคำตอบ
ได้แต่ปลอบตัวเองเกรงหวั่นไหว
ไม่เห็นเงาละเมอปล่อยเธอไป
อาจพร่ำเพ้อร่ำไร, อยู่ไม่นาน
บ่อยครั้งที่ภาพเก่าทำเราคิด
เสียจริตมั่นคงตรงสงสาร
เป็นเพราะความมัวหมองของเหตุการณ์
ล่วงเลยผ่านหลายหน, จนไม่ชิน
เวลายังเคลื่อนไหวไปช้าช้า
แต่เหมือนว่ารันทดไปหมดสิ้น
ไร้สำเนียงเสียงฝากอยากได้ยิน
จนหลั่งรินไม่ห่าง, อยู่ข้างตา
ตอนนี้เธออยู่ไหนกับใครบ้าง
ทุกเส้นทางใฝ่ปองที่มองหา
เพียงแค่เธอไม่ท้อต่อศรัทธา
ให้สมปรารถนา, น่าชื่นชม
จะอยู่อย่างมั่นคงอย่างจงรัก
แม้แตกหักเป็นอื่นให้ขื่นขม
อาจจะมีอยู่บ้างบางอารมณ์
ที่ซานซมจมบ่วง, จากห้วงใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
