[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

๏ ช่อเจ้างามแต่เหงาดูเศร้านัก
ถูกพิษรักหยอกเล่นจนเป็นแผล
เขาเบื่อชมจากลาไม่มาแล
ช้ำดวงแดไร้ค่าน้ำตาริน

๏ ไฉนเลยร้อยเล่ห์รวนเรยิ่ง
มาโน้มกิ่งช่อรักแล้วหักสิ้น
เหลือรอยร้าวฝังลงที่ตรงจินต์
หลงลืมกลิ่นหวานลดจึงหมดลง

๏ โอ้อกเอ๋ยหวั่นไหวหายใจแผ่ว
หมดรักแล้วแลเห็นเช่นเศษผง
ร้าวรอนทรวงชีวิตแทบปลิดปลง
นวลอนงค์เจ็บสิ้นทั้งวิญญาณ

๏ ระทมไห้ครวญคำกำสรดนัก
เมื่อช่อรักหักลงโปรดสงสาร
หทัยนี้คลายคลอนสิรอนราน
ทั้งดวงมานหมองหม่นมิพ้นพราง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

~ ปลอบช่อ...มาลี ~

เจ้าช่องามทรามเชยเผยกำสรด
เศร้าสลดจรดถ้อยถึงรอยหมาง
เมื่อเขาหักรักล่อจนช่อครา​ง
แล้วปล่อยวางจางจืดให้ชืดชม

นัยนาคราหมองต้องกำสรวล
รักเรรวนหวนหันก็พลันขม
จากหวานชื่นขื่นเข้าก็เศร้า​ตรม
อกระทมข่มรักที่หักรอญ

จะเศร้าไปไยเล่าเจ้าช่อเอ๋ย
รักที่เคยรานร้าวในคราวก่อน
ขอส่งใจไปปลอบมอบบังอร
ดับร้าวรอนร้ายรนของคนลวง

ซับน้ำตาที่นองอาบสองแก้ม
ให้เจ้าแย้มยิ้มเย้าเคล้าคอ​ยหวง
จะปลุกปลอบมอบใจให้ทั้งดวง
ลบรอยลวงควงเจ้าเนานิทรา ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~