ช่วยกันหน่อยเถิด...
เราควรจะทำอย่างไรกันดีสำหรับปํญหาที่เกิดขึ้นกับภาษาไทยของเรา
หากเราสังเกตจะพบว่าคนไทยทุกวันนี้น้อยๆๆ คนเหลือเกินที่จะพูด ร ล
ได้ถูกต้องชัดเจน แม้กระทั่ง "ผู้ประกาศข่าว" บางคนก็ยังพูด ร ล ไม่ชัด พูด
เป็น ล ไปเสียหมด โดยหารู้ไม่หรือลืมคิดไปว่า...
มันไม่ใช่แค่ผิดเสียง แต่ทำให้ผิดความหมายไปเลยทีเดียว
.................
เข้ามาสู่โลกอินเทอร์เน็ตบ้าง ด้วยความที่เลือดรักภาษาไทยแรง หรือ
อย่างไรไม่รู้ทำให้ฉันเข้าไปท่องเที่ยวดูการใช้ภาษาเขียนของคนปัจจูบัน ไม่
อยากจะเจาะเฉพาะกลุ่มวัยรุ่น เพราะโลกอินเทอร์เน็ตนั้น กว้างใหญ่ไพศาล
จนหาที่สิ้นสุดลำบาก หลายคนผิดเพราะภาษาไทยไม่แข็งแรง หลายคนผิด
เพราะตั้งใจจะเขียนให้ผิด ประมาณว่ามีความสามารถสร้างคำใหม่ขึ้นมา ซึ่ง
ประการหลังนี้อันตรายต่อภาษาของชาติมาก
ตัวอย่างของ "คำผิด" ที่ยกมา เช่น "เทอ (เธอ)", "กับ (กลับ)", "ท่าม
กลางเสียงซ่าคลำคลาม (โครมคราม)จากนภา" และ "ได้แต่กล้ม (ก้ม)หน้า"
ทั้งหมดนี้จากผู้เขียนคนเดียว มีผู้เข้าชม 3,000 กว่าครั้ง ท่านลองคิดดูว่า
3,000 กว่าครั้งนี้อาจไม่ถึง 3,000 คน แต่ก็คือคนจำนวนนับร้อยนับพันที่รับ
สิ่งผิดๆไป
..................
แต่สำหรับฉัน...ขอเป็นเสียงเล็กๆ ที่ยังคงจะมุ่งมั่นอนุรักษ์ภาษาไทยต่อไป
และกราบงามๆ วิงวอนทุกท่านว่า "ช่วยกันหน่อยเถิด" ภาษาคือวัฒนธรรมของชาติ
และชาติไทยของเรามีครบหมด ทั้งภาษาพูด อ่าน เขียน ไฉนจึงไม่ภูมิใจและร่วม
รักษากันไว้เล่า จะรอให้ชาติอื่นภาษาอื่นเข้ามาครอบเราหรือไร เราถึงจะตระหนักใน
สิ่งดีๆ ที่เรามี
อย่าให้มันเกิดเหตุการณ์ "วัวหายล้อมคอก" กันเลยเพราะถึงวันนั้นมันจะล้อม
ไม่ทันและไม่มีประโยชน์ที่จะมานั่งเสียใจ ถ้าภาษาไทยจะกลายเป็น ภาษาที่สอง
คนรักภาษาไทย/กทม.
-------------------------------------------
หาอ่านบทความโดนใจเรื่องนี้ได้เต็มๆ จากหนังสือ คู่สร้างคู่สม
ฉบับที่ 717 ประจำวันที่ 20-31 กรกฎาคม (ทศ3) 2554
...สาวกะปู...รายงาน
๐๐ ดอกไม้บาน.. ลานภาษา.. ๐๐
๏ ณ สวนสาร สวนสวย.. รวยอักษร
ต้นกาพย์กลอน กาพย์กล.. ร่ายมนต์ขลัง
เป็นภาษา พาสาร.. ขับขานพลัง
เสียงชวนฟัง ชวนฝัน.. จำนรรจา
"สวัสดีค่ะ, สวัสดีครับ".. รับไหว้ตอบ
กายน้อมนอบ น้อมนบ.. ยามพบหน้า
สรรสื่อคำ สื่อความ.. ตามตำรา
ช่างงามตา งามตรู.. เชิดชูไทย
"คุณแม่ครับ, คุณแม่ขา".. "จ๊ะจ๋าลูก"
ถ้อยหวานผูก หวานเพราะ.. เสนาะใส
สรรสื่อความ สื่อคำ.. ชื่นฉ่ำใจ
เพียงพูดได้ พูดดี.. เป็นศรีตน
ได้รับข้าวรับของ.. ต้องคารวะ
"ขอบคุณค่ะ, ขอบคุณครับ".. ไม่สับสน
พร้อมยิ้มย่อง ยิ้มแย้ม.. แชล่มยล
งามสกล งามสกุล.. ละมุนคำ
เมื่อพลั้งผิด พลั้งพลาด.. อาจหาญรับ
"ขอโทษครับ, ขอโทษค่ะ".. จะไม่ต่ำ
เรื่องควรบั่น ควรบอก.. ไม่ตอกย้ำ
อภัยล้ำ อภัยแล้ว.. คือแก้วงาม
โอ้ภาษา ภาษร..สุนทรสาร
ดื่นเต็มลาน เต็มล้น.. นิพนธ์สยาม
ภาษาไทย ภาษาถิ่น.. บุรินทร์นาม
พึงสรรความ สรรคำ.. ไทยธำรง ๚ะ๛
..พี.พูนสุข..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
