ข้างนอกนั้นลมฝนเทจนหนัก
ความหนาวทักเย็นไปเหมือนใครสร้าง
ให้ท้องฟ้าข้างนอกมีหมอกจาง
พยุงร่างเปียกโชก, ชะโงกดู
แสงสลัวเพลงแผ่วและแว่วฝน
ขับเน้นจนรู้สึกนึกเพียงครู่
พุ่งถลามาเห็นเป็นศัตรู
กับชายผู้หวาดหวั่น, แทบกลั้นใจ
รับไอฝนจนเข้มมาเต็มที่
ปลุกชีวีให้ตื่นฟื้นหลับไหล
ดวงตาเป็นประกายก่อนสายไป
ฝนทำให้ใจดับ, ได้กลับคืน.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
